We zijn zo lekker gewoon gebleven
1 maart 2016 - Ngurah Rai airport, Indonesië
Helloooo (massage?!?!)
Verder waar ik gebleven was; slapen in Nusa Dua. Vannacht twee keer wakker geworden. Een keer van de teringbak regen op t dak (geluidsopnamen beschikbaar) en een keer van een schreeuwende gekko (geen idee wat hij bedoelde om 3u s nachts). Na ons ontbijt nemen we de gratis hotelshuttle naar Geger Beach. Prachtig strand en mooie zee. We lachen ons rot om de fotoshoots die mensen houden in de zee (serieus een bilfotoshoot voor ieders neus waarbij ze ook nog t lef heeft een offerbakje in haar stringbikibi te duwen). Als we terug worden gereden naar ons hotel is er weer een tropisch "buitje". In de greppel loopt een minikrokodil (varaan whatever) en bij dure hotels worden de auto's op bommen gecheckt. Waar zijn we beland?!
S avonds in elk geval in de sushi hemel. We laten het hotel bellen met Hanabi restaurant met het verzoek om ons te komen halen (gratis service, het regent en is een eind lopen). Belachelijk geweldige service! Het restaurant zit in een enorme mall, het is duidelijk dat Nusa Dua DE resortplace van Bali is. We eten echt heerlijke sushi (try the Philladelphia roll!) en shoppen nog wat souvenirs. Daarna kloppen we weer aan bij Hanabi voor onze lift naar huis. Jaaaa werkpaardjes en luxepaardjes ;)
Op naar Seminyak, de "phoney" badplaats van Bali. We gaan met de taxi want er zijn geen normale bussen (zucht). Idiote backpack vakantie zo. We willen graag met openbaar vervoer, maar het wordt je echt onmogelijk gemaakt. In Seminyak hebben we wonder boven wonder een hostel gevonden (Capsule), maar ze zijn nog niet klaar voor onze komst. We droppen onze tassen en gaan... ra ra... eten!! We zitten in de sushi modus, so sushi it is. Na onze lunch lopen we door de winkelstraatjes en zien aaaallemaal leuke dingen (de Loney Planet vindt het maar phoney; we love phoney!). Oke het is inderdaad behoorlijk verwesterd, maar dat hoeft niet per se slecht te zijn. Is het authentiek Indonesisch? Nee. Kan je er lekker eten en shoppen? Hell yeah! Het is helemaal hipster en vintage, inclusief biologisch, dynamisch, veganistisch, superfood, verantwoord eten (en bijhorende prijs). Foodies vermaken zich hier wel.
We lopen door naar het strand: mooi, ongekend heeeeet zand en wilde golven. Zoveel mogelijk door de schaduw lopen we verder ("yesssss transport??" steeds afwijzend met "noooo transport") en duiken een mall in voor verkoeling. Hierna is ons hostel klaar voor ons en checken we onze capsules uit (bedje in een soort kast met fancy verlichting). We ontmoeten onze wat neurotische Belgische roomie die meteen van wal steekt over de verknipte band met haar moeder en het drama in Myanmar waar ze het niet over wilt hebben (maar er wel over begint). Wegwezennnn! Dus... juist, great minds think alike: dinnertime! Mannetjes met rode lichtstokjes maken de weg voor ons vrij om het restaurant te bereiken, weer zo'n heerlijke gratis VIP behandeling. We raken bijna verwend.
Volgende ochtend willen we ontbijten bij een warung om de hoek, die zoals we gister zagen, all day breakfast serveert. Om 9u staan we voor de deur, een dichte deur. Het opent pas om 11u. Vinden wij best laat voor ontbijt.. Volgende tent dan maar! Een vintage hipster linksomgedraaide biologische vegan tent dus. Op onze french toast gooien ze hagelslag (al best raar), maar echt maar 4 hageltjes. Zouden ze dit "ongezonde" voedsel willen ontmoedigen?! Wel heerlijke koffie! Na t ontbijt trekken we een taxi aan de kant en we onderhandelen hem al lachend naar onze prijs. Hij vindt dat we veel te laag inzetten maar al t gelach kan hij niet aan dus we mogen instappen. Top! Hij rijdt ons naar Tanah Lot en daarna door naar Taman Ayun (beide tempels). Bij Tanah Lot is nog steeds de afterparty van Kuningan aan de gang, veel Balinezen komen (aan)bidden. Verder zijn wij er en de Chinezen natuurlijk. Overal offerbakjes met rijst, bloemen, wierrook en wat ze er nog meer bij konden leggen. De tempel zelf staat op een rots in zee. Als we dichterbij gaan spoelt de zee over onze voeten (PANIEK bij andere toeristen). Bordjes waarschuwen ons voor deze "dengerous" situation. Nou wat een denger! Gelukkig hebben we na ons bezoek al onze ogen nog en zijn ze niet gespiest door de paraplu's van de Chinezen.
Onze driver zit gezellig te chillen met zn homies en springt op als wij aangeven er klaar voor te zijn. Volgende tempel please! Gave tempel met allemaal dakjes op elkaar (zie foto's). Mannetjes timmeren er gele, witte (heilige kleuren) of geblokte (yin en yang) doeken op. Op de terugweg naar de taxi zien we weerzo'n vies reptiel schieten. Goddd we love nature. De taxi dropt ons bij een kantor pos waar we eindelijk onze kaartjes kwijt kunnen. Mooi. Light shoppen en lunchen (heeerlijke rendang en bumbu rujak) en verder shoppen. Lang leve phoney Seminyak!
Niet specifiek in Seminyak maar op heel Bali zie je hier hele families vervoerd worden op de scooter. Kleine kindjes staan bij hun vader of moeder tussen de benen, natuurlijk zonder helm, en als t regent wordt er een poncho over ze heengegooid zodat je alleen hun koppie uitgetekend ziet. Ooooveral offerbakjes. In winkels, in restaurants, voor deuren, midden op straat, in auto's. Mannetjes verkopen van alles in hun te schattige zelf in elkaar geflanste scooter-eetstalletjes (donut en pizza man). Mannen mogen hier blijkbaar wel halfnaakt rondlopen, alsof wij daar geen last van hebben! Ze zijn heus niet allemaal Brad Pitt.. (lijken ze wel te denken).
In het hostel meeten we Elisa, gedeporteerd uit Australië ivm doorwerken na een verlopen werkvisum. Aiii. We gaan samen een hapje eten en nog voor we beginnen komen Pete en niet-Pete (we zijn zn naam vergeten) vragen of ze bij ons mogen zitten. Hmm, oke. Gelukkig zijn ze niet vervelend en het wordt een hartstikke gezellige avond! Na het lekkere eten gaan we nog wat drankjes doen en worden er verhalen uitgewisseld en veel gelachen. Ze zijn samen op "divorce-holiday" en hebben het goed naar hun zin.
Tijdens ons laatste beetje shopping in Seminyak worden we door een winkeleigenaar uitgenodigd voor een kopje koffie in zijn huis, boven de winkel. Het regent dus why not?! Leuk kijkje in iemands huis zo. Zn vrouw is druk met armbandjes maken en de kindjes deden huiswerk. Na een kopje koffie en een praatje gaan we weer door.
We lichten een taxichauffeur op en houden voet bij stuk als hij er later toch onderuit wil komen. We hadden een deal vriend, nou niet zo zielig gaan doen en rijden met die taxi. De taxi brengt ons naar een mooie homestay (met hotel feel) waar we even op de chille kamer hangen ivm regen. S avonds doen we lui en steken alleen de straat over voor eten. Tijdens de maaltijd valt de stroom weer uit, de 4e keer deze reis?? Ach, niemand doet er hier moeilijk over en de lampjes op batterijen worden meteen tevoorschijn getoverd. We horen weer een gekko en reageren er niet eens meer op (we zijn zo een met de natuur), maar de man aan het tafeltje voor ons draait zn hoofd zo heftig om dat je denkt dat er een leeuw in zn oor staat te brullen. Pussy.
Volgende dag fixen we een scooter (natuurlijk voor special price my friend) om naar de Pura Ulu Watu te rijden (tempel). De tank is leeg, dus er moet getankt worden. Dat wordt tanken met een trechter! We stoppen bij een kraampje met kleine en grote drankflessen die gevuld zijn met een gelige vloeistof. Zou bezine kunnen zijn.. Gieten maar! De tankman moppert dat onze tank zo leeg is. Dude, waarom denk je dat we hier zijn? Bij de tempel doen we een sarong om en lopen we op onze hoeden (apen) over de paden heen. Het is nog rustig, geen aap te bekennen. Slapen zeker nog, de luilakken. De Ulu Watu tempel is klein en staat op een klif. Mooi, maar zo gezien. Op de terugweg ontmoeten we de aapjes. Tamar zet een sprint in naar de parkeerplaats, ik schiet stoer nog even wat foto's terwijl ze eten uit de handen en tassen van Duitsers willen trekken. Terug op de scooter belanden we in een hoosbui!! Maarrrr net als de locals zijn we voorbereid: poncho eroverheen en doorrrrr. Tam zit achterop en volledig onder de poncho. Mijn hoofd steekt eruit om te kunnen zien waar ik rij, maar dat werkt eigenlijk niet. Het regent zo hard dat ik mn ogen bijna helemaal dicht moet doen (anders regent het in je oog en dat doet pijn en zie je helemaal niks). Met een hand aan t stuur en de andere boven mn ogen tuffen we naar huis, in een enorme regenlachbui!
S middags is het weer weer goed en gaan we op de scoot naar Bingin Beach. Vlak nadat we de scooter geparkeerd hebben vragen jongens ons of we transport willen... Serieus? Haha. Via een smal gangetje en steile trap dalen we af naar een heeeel mooi strandje. Door restaurantjes en cafeetjes heen tot aan beneden. Plons! Heerlijke zee in.
Laatste keer verkassen deze reis: Jimbaran is de laatste stop voor het vliegveld. De chagrijnigste taxidriver EVER rijdt ons die kant op (we waren t niet met zijn prijs eens). In Jimbaran gaan we eerst lunchen en daarna willen we in zee. Maar die is vies! Bah. Dan maar het zwembad bij het hotel. Na wat plonsen ga ik even op bed, voel me niet zo goed. Na een dutje proberen we het strand nog een keer, voor de zonsondergang. Mooi, maar ik voel me nog steeds niet zo lekker en we gaan terug maar het hotel. Daar gooi ik o.a. de lunch eruit. Flink balen, zo beroerd van eten wat niet eens echt lekker was, grrrr. Tam is gelukkig een heel lieve verzorger en we chillen in bed en kijken Australia's next top model.
Volgende dag weer fris en fruitig; lets go! Beetje zwembad plonsen en het is alweer lunchtijd ;) Mijn trek is nog niet helemaal terug, maar we vinden de perfecte lunchplek: Bloem's Warung. Soort Indo tapas. Lekker! The Bloem himself komt zich nog even voorstellen en bedankt ons voor onze komst. Aan de muur hangen allemaal foto's en oorkondes, hij lijkt wel een bekende chef te zijn hier. Na de lekkere lunch kopen we de supermarkt leeg (souvenirs) en pakken in het hotel de tassen in. We regelen een pedi en manicure, waar ik het hier verder maar niet over ga hebben (hint: uiteindelijk hebben we er niks voor betaald, mede dankzij de goede afdingingsskills van de Indo's zelf) en daarna gaan we voor "ons laatste avondmaal" naar Cuca. Luxe tent met allemaal bijzondere hapjes. We eten lekker en evalueren onze reis. Conclusie: het is geen typisch backpack land (verplaatsen lastig en weinig hostels), het eten is heerlijk, weer is super, natuur mooi en de mensen vriendelijk.
Vandaag hebben we nog een heerlijke lunch op het strand gehad en nu zitten we op het vliegveld. Wat een fijne reis. We zijn klaar voor de 17,5 uur durende vlucht terug naar NL. Bedankt voor het lezen en reageren en tot de volgende reis!
Dikke kus,
Hanna
Verder waar ik gebleven was; slapen in Nusa Dua. Vannacht twee keer wakker geworden. Een keer van de teringbak regen op t dak (geluidsopnamen beschikbaar) en een keer van een schreeuwende gekko (geen idee wat hij bedoelde om 3u s nachts). Na ons ontbijt nemen we de gratis hotelshuttle naar Geger Beach. Prachtig strand en mooie zee. We lachen ons rot om de fotoshoots die mensen houden in de zee (serieus een bilfotoshoot voor ieders neus waarbij ze ook nog t lef heeft een offerbakje in haar stringbikibi te duwen). Als we terug worden gereden naar ons hotel is er weer een tropisch "buitje". In de greppel loopt een minikrokodil (varaan whatever) en bij dure hotels worden de auto's op bommen gecheckt. Waar zijn we beland?!
S avonds in elk geval in de sushi hemel. We laten het hotel bellen met Hanabi restaurant met het verzoek om ons te komen halen (gratis service, het regent en is een eind lopen). Belachelijk geweldige service! Het restaurant zit in een enorme mall, het is duidelijk dat Nusa Dua DE resortplace van Bali is. We eten echt heerlijke sushi (try the Philladelphia roll!) en shoppen nog wat souvenirs. Daarna kloppen we weer aan bij Hanabi voor onze lift naar huis. Jaaaa werkpaardjes en luxepaardjes ;)
Op naar Seminyak, de "phoney" badplaats van Bali. We gaan met de taxi want er zijn geen normale bussen (zucht). Idiote backpack vakantie zo. We willen graag met openbaar vervoer, maar het wordt je echt onmogelijk gemaakt. In Seminyak hebben we wonder boven wonder een hostel gevonden (Capsule), maar ze zijn nog niet klaar voor onze komst. We droppen onze tassen en gaan... ra ra... eten!! We zitten in de sushi modus, so sushi it is. Na onze lunch lopen we door de winkelstraatjes en zien aaaallemaal leuke dingen (de Loney Planet vindt het maar phoney; we love phoney!). Oke het is inderdaad behoorlijk verwesterd, maar dat hoeft niet per se slecht te zijn. Is het authentiek Indonesisch? Nee. Kan je er lekker eten en shoppen? Hell yeah! Het is helemaal hipster en vintage, inclusief biologisch, dynamisch, veganistisch, superfood, verantwoord eten (en bijhorende prijs). Foodies vermaken zich hier wel.
We lopen door naar het strand: mooi, ongekend heeeeet zand en wilde golven. Zoveel mogelijk door de schaduw lopen we verder ("yesssss transport??" steeds afwijzend met "noooo transport") en duiken een mall in voor verkoeling. Hierna is ons hostel klaar voor ons en checken we onze capsules uit (bedje in een soort kast met fancy verlichting). We ontmoeten onze wat neurotische Belgische roomie die meteen van wal steekt over de verknipte band met haar moeder en het drama in Myanmar waar ze het niet over wilt hebben (maar er wel over begint). Wegwezennnn! Dus... juist, great minds think alike: dinnertime! Mannetjes met rode lichtstokjes maken de weg voor ons vrij om het restaurant te bereiken, weer zo'n heerlijke gratis VIP behandeling. We raken bijna verwend.
Volgende ochtend willen we ontbijten bij een warung om de hoek, die zoals we gister zagen, all day breakfast serveert. Om 9u staan we voor de deur, een dichte deur. Het opent pas om 11u. Vinden wij best laat voor ontbijt.. Volgende tent dan maar! Een vintage hipster linksomgedraaide biologische vegan tent dus. Op onze french toast gooien ze hagelslag (al best raar), maar echt maar 4 hageltjes. Zouden ze dit "ongezonde" voedsel willen ontmoedigen?! Wel heerlijke koffie! Na t ontbijt trekken we een taxi aan de kant en we onderhandelen hem al lachend naar onze prijs. Hij vindt dat we veel te laag inzetten maar al t gelach kan hij niet aan dus we mogen instappen. Top! Hij rijdt ons naar Tanah Lot en daarna door naar Taman Ayun (beide tempels). Bij Tanah Lot is nog steeds de afterparty van Kuningan aan de gang, veel Balinezen komen (aan)bidden. Verder zijn wij er en de Chinezen natuurlijk. Overal offerbakjes met rijst, bloemen, wierrook en wat ze er nog meer bij konden leggen. De tempel zelf staat op een rots in zee. Als we dichterbij gaan spoelt de zee over onze voeten (PANIEK bij andere toeristen). Bordjes waarschuwen ons voor deze "dengerous" situation. Nou wat een denger! Gelukkig hebben we na ons bezoek al onze ogen nog en zijn ze niet gespiest door de paraplu's van de Chinezen.
Onze driver zit gezellig te chillen met zn homies en springt op als wij aangeven er klaar voor te zijn. Volgende tempel please! Gave tempel met allemaal dakjes op elkaar (zie foto's). Mannetjes timmeren er gele, witte (heilige kleuren) of geblokte (yin en yang) doeken op. Op de terugweg naar de taxi zien we weerzo'n vies reptiel schieten. Goddd we love nature. De taxi dropt ons bij een kantor pos waar we eindelijk onze kaartjes kwijt kunnen. Mooi. Light shoppen en lunchen (heeerlijke rendang en bumbu rujak) en verder shoppen. Lang leve phoney Seminyak!
Niet specifiek in Seminyak maar op heel Bali zie je hier hele families vervoerd worden op de scooter. Kleine kindjes staan bij hun vader of moeder tussen de benen, natuurlijk zonder helm, en als t regent wordt er een poncho over ze heengegooid zodat je alleen hun koppie uitgetekend ziet. Ooooveral offerbakjes. In winkels, in restaurants, voor deuren, midden op straat, in auto's. Mannetjes verkopen van alles in hun te schattige zelf in elkaar geflanste scooter-eetstalletjes (donut en pizza man). Mannen mogen hier blijkbaar wel halfnaakt rondlopen, alsof wij daar geen last van hebben! Ze zijn heus niet allemaal Brad Pitt.. (lijken ze wel te denken).
In het hostel meeten we Elisa, gedeporteerd uit Australië ivm doorwerken na een verlopen werkvisum. Aiii. We gaan samen een hapje eten en nog voor we beginnen komen Pete en niet-Pete (we zijn zn naam vergeten) vragen of ze bij ons mogen zitten. Hmm, oke. Gelukkig zijn ze niet vervelend en het wordt een hartstikke gezellige avond! Na het lekkere eten gaan we nog wat drankjes doen en worden er verhalen uitgewisseld en veel gelachen. Ze zijn samen op "divorce-holiday" en hebben het goed naar hun zin.
Tijdens ons laatste beetje shopping in Seminyak worden we door een winkeleigenaar uitgenodigd voor een kopje koffie in zijn huis, boven de winkel. Het regent dus why not?! Leuk kijkje in iemands huis zo. Zn vrouw is druk met armbandjes maken en de kindjes deden huiswerk. Na een kopje koffie en een praatje gaan we weer door.
We lichten een taxichauffeur op en houden voet bij stuk als hij er later toch onderuit wil komen. We hadden een deal vriend, nou niet zo zielig gaan doen en rijden met die taxi. De taxi brengt ons naar een mooie homestay (met hotel feel) waar we even op de chille kamer hangen ivm regen. S avonds doen we lui en steken alleen de straat over voor eten. Tijdens de maaltijd valt de stroom weer uit, de 4e keer deze reis?? Ach, niemand doet er hier moeilijk over en de lampjes op batterijen worden meteen tevoorschijn getoverd. We horen weer een gekko en reageren er niet eens meer op (we zijn zo een met de natuur), maar de man aan het tafeltje voor ons draait zn hoofd zo heftig om dat je denkt dat er een leeuw in zn oor staat te brullen. Pussy.
Volgende dag fixen we een scooter (natuurlijk voor special price my friend) om naar de Pura Ulu Watu te rijden (tempel). De tank is leeg, dus er moet getankt worden. Dat wordt tanken met een trechter! We stoppen bij een kraampje met kleine en grote drankflessen die gevuld zijn met een gelige vloeistof. Zou bezine kunnen zijn.. Gieten maar! De tankman moppert dat onze tank zo leeg is. Dude, waarom denk je dat we hier zijn? Bij de tempel doen we een sarong om en lopen we op onze hoeden (apen) over de paden heen. Het is nog rustig, geen aap te bekennen. Slapen zeker nog, de luilakken. De Ulu Watu tempel is klein en staat op een klif. Mooi, maar zo gezien. Op de terugweg ontmoeten we de aapjes. Tamar zet een sprint in naar de parkeerplaats, ik schiet stoer nog even wat foto's terwijl ze eten uit de handen en tassen van Duitsers willen trekken. Terug op de scooter belanden we in een hoosbui!! Maarrrr net als de locals zijn we voorbereid: poncho eroverheen en doorrrrr. Tam zit achterop en volledig onder de poncho. Mijn hoofd steekt eruit om te kunnen zien waar ik rij, maar dat werkt eigenlijk niet. Het regent zo hard dat ik mn ogen bijna helemaal dicht moet doen (anders regent het in je oog en dat doet pijn en zie je helemaal niks). Met een hand aan t stuur en de andere boven mn ogen tuffen we naar huis, in een enorme regenlachbui!
S middags is het weer weer goed en gaan we op de scoot naar Bingin Beach. Vlak nadat we de scooter geparkeerd hebben vragen jongens ons of we transport willen... Serieus? Haha. Via een smal gangetje en steile trap dalen we af naar een heeeel mooi strandje. Door restaurantjes en cafeetjes heen tot aan beneden. Plons! Heerlijke zee in.
Laatste keer verkassen deze reis: Jimbaran is de laatste stop voor het vliegveld. De chagrijnigste taxidriver EVER rijdt ons die kant op (we waren t niet met zijn prijs eens). In Jimbaran gaan we eerst lunchen en daarna willen we in zee. Maar die is vies! Bah. Dan maar het zwembad bij het hotel. Na wat plonsen ga ik even op bed, voel me niet zo goed. Na een dutje proberen we het strand nog een keer, voor de zonsondergang. Mooi, maar ik voel me nog steeds niet zo lekker en we gaan terug maar het hotel. Daar gooi ik o.a. de lunch eruit. Flink balen, zo beroerd van eten wat niet eens echt lekker was, grrrr. Tam is gelukkig een heel lieve verzorger en we chillen in bed en kijken Australia's next top model.
Volgende dag weer fris en fruitig; lets go! Beetje zwembad plonsen en het is alweer lunchtijd ;) Mijn trek is nog niet helemaal terug, maar we vinden de perfecte lunchplek: Bloem's Warung. Soort Indo tapas. Lekker! The Bloem himself komt zich nog even voorstellen en bedankt ons voor onze komst. Aan de muur hangen allemaal foto's en oorkondes, hij lijkt wel een bekende chef te zijn hier. Na de lekkere lunch kopen we de supermarkt leeg (souvenirs) en pakken in het hotel de tassen in. We regelen een pedi en manicure, waar ik het hier verder maar niet over ga hebben (hint: uiteindelijk hebben we er niks voor betaald, mede dankzij de goede afdingingsskills van de Indo's zelf) en daarna gaan we voor "ons laatste avondmaal" naar Cuca. Luxe tent met allemaal bijzondere hapjes. We eten lekker en evalueren onze reis. Conclusie: het is geen typisch backpack land (verplaatsen lastig en weinig hostels), het eten is heerlijk, weer is super, natuur mooi en de mensen vriendelijk.
Vandaag hebben we nog een heerlijke lunch op het strand gehad en nu zitten we op het vliegveld. Wat een fijne reis. We zijn klaar voor de 17,5 uur durende vlucht terug naar NL. Bedankt voor het lezen en reageren en tot de volgende reis!
Dikke kus,
Hanna
Liefs,
Anky