Wij zien ook eens wat!! ;)

22 februari 2016 - Nusa Dua, Indonesië

Hallo lieve mensen!

Voor ik mijn verhaal vervolg wil ik jullie even bedanken voor de leuke reacties die ik van jullie krijg: bedankt!! :)

Oke, we zijn nog in Amed. Waar het volgens onze homestay peeps stikt van de Nemo's en het suuuuper raar is dat wij ze niet zien. Aangemoedigd door deze taal gaan we terug naar de baai voor een tweede inspectie. Slechte nieuws: geen Nemo, goede nieuws: wel zijn neef!! We hebben een onderzoek ingesteld en er zijn dus circa 30 soorten Clown Fish, waarvan de "echte" Nemo één is.. Dit is dus soort van een doorbraak, maar de hysterie blijft uit. Toch vinden we dit succesje een cocktail waard en ploffen neer op een te gek plateau met kussens bij BARracuda (enige woordgrap). Heeeerlijke cocktails die we willen betalen met Emil's 50.000 briefje (Emil zou t zo gewild hebben grappen we, terugdenkend aan het Pim-zou-het-zo-gewild-hebben-tijdperk) maar ik ben mn geld vergeten, shit. Ach, dan moeten we nog maar zo'n cocktailmoment creëren ;)
's Avonds eten we bij een warung aan het strand waar we erg moeten lachen om onze medemensen, rare vrienden en vreeeemde mannen. Terug in ons hotel maken we ons schuldig aan een poging tot doodslag: kakkerlak!!! Gatverrrrdamme. We proberen hem onder een kopje te vangen, maar omdat hij snel weg wilde schieten onthoofden we hem half ("iel iel iel iel ieeeeeel"). We bespuiten hem met haarlak en deet en vegen hem half stervend onder het kopje naar buiten waar we een waterfles op t kopje plaatsen. Resultaat: hij crepeert buiten onze kamer, toppie!

Ontbijtje aan zee, heerlijk wakker worden. We worden opgehaald voor de boot naar Gili Trawangan. In "de haven" (hutje op het strand en boten die daar aangespoeld zijn) is het een drukte van jewelste. Busjes komen af en aan en droppen mensen en vooral veel grooooote tassen (wat nemen mensen allemaal mee?!). De boot op, knieën in mn neus; zelfs Tamar kon haar benen moeilijk kwijt, laat staan de beer van een kerel voor haar. Binnen een uur zijn we bij Gili en stappen we uit in het prachtige water om de laatste meters naar het eiland zelf te lopen. We lopen naar ons hostel, wat een enorm (gezellig) krot is. Felgekleurde planken houden bakstenen en cement bij elkaar en alles is schots en scheef. We droppen onze spullen en gaan meteen naar het strand. De zee is prachtig mooi turqoise maar er ligt wel heel veel dood koraal op het strand. Na de lunch (Kayu cafe, hmmm) regelen we een snorkeltour voor de volgende dag, chillen en kletsen wat in het hostel en dineren heerlijk bij Pituq cafe, wat letterlijk naast ons hostel zit. Eind van de avond valt de stroom op het hele eiland uit, dag airco.

Pfff vroeg wakker door de hitte, stroom is nog niet terug. Een oude betweterige Fransman in het hostel zegt dat het de vorige keer 24 uur duurde; we zullen zien.. Eerst maar snorkelen! De Portugese Louis joint ons en hij praat heeeel graag heeeel veel. Natuurlijk krijgen we "moment please" te horen voor we met al de anderen in de boot gepropt worden. En niet zomaar een boot, een heuse glass bottom! Er zitten maar liefst twee minieme door algen beslagen ramen in. Eerste drop is bij Gili Meno, waar we mooi koraal zien: kleurig en zwierig. Geen Nemo. Geen je-gaat-ze-zeker-zien-schildpadden. Tweede drop zien we een paar nieuwe vissen. Lunchpauze op Gili Air en door naar de laatste stop. Hier zien we wel meerdere keren het huis van Nemo, maar hij laat zich niet zien. Motherfucker. Nouja, we vermaken ons wel heel erg met (om) de Aziaten die niet kunnen zwemmen en dus aan elkaar en aan de boot hangen (dus eigenlijk niet snorkelen tijdens de snorkeltour).

Terug op Gili T fixen we ons kaartje naar Nusa Lembongan en gaan daarna voor de zonsondergang naar het puntje van het eiland. Als na een half uur wachten dat grote ronde ding nog niet in de zee is gezakt houden we het voor gezien. Op naar de Bintangs op een terrasje boven de zee! By the way; na 18 uur was de stroom "al" weer terug.

Next island! Op naar Lembo. Eerst nog ff dobberen in de zee, die toch net niet kan tippen aan die van Panama (we zijn verpest), maar echt zalig is! Door het doorzichtige water kan ik mijn schaduw op de ribbelzand bodem voor me uit zien zwemmen in de golfjes van licht. We gaan weer met een boot van Scoot. Prima reis die geweldig wordt als... we een dolfijnen escorte krijgen!! OMG. Ze springen naast de boot met ons mee, wat onvoorstelbaar mooi! Tam schreeuwt het uit: "Jaaaa wij zien ook eens wat!!!" Hahahaha. Aangekomen bij Lembo doet de boot achteruit inparkeren op het strand en gaan we via de zee aan land. Onverwacht zit een lift naar onze accommodatie bij het bootticket in; chill! We hebben een heerlijk kamer met een buiten douche, heel erg jungle.

We liggen net in het zwembad als de eigenaar ons komt vragen of we naar het feest in het dorp gaan. Het is Kuningan, de afsluiting van Galungan (10 dagen party ter nagedachtenis aan de overwinning van goed op kwaad, een krachtmeting tussen de Goden). De straten zijn versierd met versierde bamboepalen (penjors) en overal liggen "cadeautjes"; bananenbladbakjes met daarin rijst, bloemen, wierrook en soms nog koekjes. Alles om de Goden te plezieren. We hebben een sarong omgekregen en gaan t dorp in. Op het plein komt iedereen samen en begint de ceremonie. Vier gemaskerde jongens beginnen met een dans, hierop volgt een "vriendelijke" draakhond, er komen wat duivels langs en de draakhond nog een paar keer. De duivels worden gelukkig verdreven, maar rustig wordt het er niet van. Mensen beginnen te trippen! Ze kondigen het netjes aan met een schreeuw en dan gaan ze of dansen of worden ietwat agressief. In beide gevallen worden ze door hun omgeving in bedwang gehouden. Bizar om mensen in trance te zien raken, ik zou het niet geloven als ik het zelf niet had gezien. Het was ook wel een beetje eng, de vrouw recht voor ons ging ook. Ff daarvoor had ze haar kindje nog op shoot. We vinden t wel genoeg geweest en verlaten de trippende menigte, de ceremonie is ook afgelopen. Aan de zijkant liggen alle trippers K.O. en worden ze door een "dokter" gewekt en geblesst met wierrook en bloemenwater. Wat een bijzondere ervaring was dit!!

Volgende dag "huren" we een scooter van de eigenaar. Hij doet iets wat ons al vaker is overkomen; hij dingt zelf af op zijn prijs voor wij iets kunnen doen. Begint met: 180k! Oh no, special price for you: 50k! No no wait, have it for free!! Hahaha okido! We crossen langs mooie strandjes en naar Devil's tear, een geweldige spot waar de zee tegen de rotsen beukt en de rosten af en toe "terugspugen". Echt heel erg mooi. We zien hier ook... een fakkin grote zeeschildpad!!! Jeeeeej we zien wéér wat!! Hij komt boven water en kijkt onze kant op. Geluksmoment. We blijven nog even en zien hem of zn matties nog een paar keer. Helemaal treveden, laat Nemo maar zitten! We hebben dolfijnen en zeeschildpadden :)

We lunchen weer eens in een warung aan het strand met een lieve serveerster, maar krijgen te maken met een Chinezen invasie. Bah. Wat een herrie en paniek maken zij zeg, ongelooflijk. Gelukkig keert de rust terug als ze met zn honderden een bootje ingeduwt worden. Lekker snorkelen jongens, oftewel: met zn alleen aan de boot hangen.
Na de lunch rijden we naar de Yellow Bridge, die, je raadt het nooit, geel is. Ook verbindt hij Lembo met Ceningan. Het is een smalle brug en op een bord staat dat er max 2 scooters tegelijk over mogen. Inderdaad, ze gaan lekker met zn tienen tegelijk. Hoppa! En wat doe je als toeristen in de weg lopen? Gewoon de hele brug lang (150 meter) je toeter ingedrukt houden! Haha. Op weg naar het hotel stoppen we bij de "souvenirmarkt", die zoooo groot is dat we hem op de heenweg over het hoofd hadden gezien. We scoren wat leuke dingen en gaan tevreden verder. 's Avonds eten we zalig aan zee bij Putu, het beste restaurant op het eiland. Super lieve familie runt het, fijne avond.

Vandaag zijn we in de ochtend naar Dream Beach gelopen, wat inderdaad een strand uit je dromen is. We eten lekker dadar (zie foto's) en sjokken naar een ander strand voor de lunch (nee, we wegen nog geen 100 kilo). Om 15:00 stipt (! ze zijn hier echt belachelijk stipt) opgehaald voor de boot naar Bali. Even een tropisch buitje op ons dak, maar als we bij de haven zijn precies weer droog. Dat noemen we goede timing! Nu zitten we in Nusa Dua, dé resortplaats van Bali. Ons hotel is echter schattig ipv enorm en de gastvrouw super lief! Het is hier wel ff anders; nasi goreng voor 70.000 (€5) ipv 15.000 (€1) en schnitzel en kip cordonblue op de menukaart, gatver. We komen dus uit bij een wat duurder, maar heeeerlijk Balinees restaurant waar we genieten van een enorme rijsttafel (wederom zie foto's!). Nog even een opmerking over de koffie hier: 1/3 is drap. De truc is niet te roeren, want dan drijft de koffie naar boven. Beetje op zn turks. De Chinees naast ons weet dat nog niet en trekt een vies gezicht als hij de drap naar binnen werkt, hehe. Als we het restaurant (riiib uit ons lijf, wel €25 pp incl drinken en tot de nok toe vol) uitlopen groet het volledige team ons, de schatjes.

Onze luxe kamer is ook toegankelijk voor gekko's. We grappen al sinds het begin van deze reis over hoe schijtende gekko's bijdragen aan de reiservaring. Als ze het vannacht maar laten!

Nog een weekje te gaan...
Liefs Hanna

Foto’s

4 Reacties

  1. Tamar:
    22 februari 2016
    Als ik niet zo vol zat zou ik weer Indonesisch rijsttafel gaan eten. Net als vanavond, jummy!
  2. Harmjan:
    22 februari 2016
    Meiden, vakantie is toch wel heel zwaar. Je zal het toch allemaal maar mee moeten maken!!!!
  3. Femia:
    22 februari 2016
    Lig ik onder een kleedje op de bank (verkouden) en is het nat en winderig buiten, lees ik over mooie stranden, lekker eten en ander ongemak. Het is jullie gegund, geniet ervan die laatste week
  4. Anky:
    23 februari 2016
    O, wat heerlijk allemaal Hanna! Krijg ontzettende zin om ook weer een reisje te maken....
    Geniet van de laatste week!
    Liefs,
    Anky