Wereldwonderen

Hooiii allemaal!

We waren gebleven in Luang Prabang, Laos. Voor onze gezamenlijke activiteiten, ga ik eerst alleen naar "The Alms Giving" ceremony. Vroeg in de ochtend (daarom ga ik alleen, Jo snurkt nog), dat is dus half 6, zit ik op de fiets naar het centrum. Het is een oud ritueel, waarin mensen op een kleedje voor hun huis/aan de straat gaan zitten met sticky rice in een mand, en dit dan in kleine bolletjes aan passerende monniken geven. De monniken komen voorbij in een lange stoet, het zijn er heel erg veel. Ondertussen wordt het langzaamaan licht, je ziet het dorpje opstarten. Het licht komt door de wolken heen, de wolken hangen nog op de bergen. Deze traditie is inmiddels ook een toeristische trekpleister geworden: de straat staat vol met tourbusjes. Er lopen mensen in een "organistatie-shirt" rond, waarop staat "Please respect the ceremony". Het had er in het Chinees op moeten staan, want Chinezen snappen het Engels blijkbaar niet. In plaats van een beetje afstand te houden, staan ze er midden in, lopen over de kleedjes van de zittende mensen heen, gaan recht voor een monnik staan, het is schaamteloos. Alles voor een foto. Maar oke. Er zitten ook veel jonge monniken tussen, hoe zou dat gaan met school? Moeten zij zich al afzonderen van de maatschappij? En hun familie? Om een hoekje staat een grote mand, waarin de monniken hun ontvangen eten kunnen dumpen, zodat ze weer plaats hebben in hun mand voor de volgende straat :) De zwerfhonden staan ook allemaal paraat, in de hoop dat er wat eten op de grond valt. 

Terug naar het hotel, Johan wekken. We ontbijten en gaan om half8 richting het kantoortje waar we onze trip over de Mekong en naar de watervallen hebben geboekt. We worden met een tuktuk naar de pier 300 meter verderop gereden, lekker onzinnig. De pier is van drijvende benzinevatten, met daaraan een hele rij boten vastgemaakt. Om bij de ene boot te komen, moet je over de andere heenlopen. De meeste boten zijn smal, lang en van hout, in verschillende kleuren en maten. De grote, daar kunnen denk ik 20 mensen op, zijn luxe uitgevoerd met autostoelen, hahaha geweldig knullig! Wij gaan niet met zo'n luxe, dus wij moeten op houten stoeltjes zitten maatje kleuter. Gelukkig zaten we voorste rij, zodat de benen gestrekt konden, dus geen knieen in de neus. Onze kapitein heeft geen stoel, hij zit op een knuffelbeer (van zijn kind?). Hij heeft de grootst mogelijke lach op zijn gezicht en maakt veel plezier met de andere schippers. Behendig vaart hij langs de oevers, steeds op zoek naar de beste stroming (die is erg sterk!). Na een kwartiertje leggen we even aan bij een "bezinestation", waar water uit de boot gehoost moet worden, SLIK! Gaan we dit redden?? De kapitein blijft breeduit glimlachen, dus het komt vast goed. Als we weer verder willen varen, heeft de boot even een duwtje nodig. De kapitein doet dat zelf, maar mist hierdoor bijna zijn eigen boot! Een been beland in de Mekong, maar hij kan zichzelf binnenboort hijsen, pfiew! Langs de oevers zien we houten hutjes, maar ook dikke villa's en natuurlijk tempels. Er wordt gewerkt (vissen, houtbewerken) en gespeeld. Soms staan er kindjes druk te zwaaien, en ze zwaaien nog enthousiaster terug als wij ook zwaaien. Super schattig! Als de Brit achter ons een keer uit zichzelf zwaait, werkt het niet. Het kindje blijft hem strak aankijken en blijft roerloos staan, hahaha!

De omgeving is zo groen, je kan niet eens de stammen van de bomen zien. Een paar heel lange steken er net bovenuit. Er steken ook allemaal kruinen van bomen boven het water uit, het staat erg hoog. Na een uurtje varen komen we aan bij het Wiskey Dorp. Via een steiger (plankje) klimmen we aan land. Ze maken hier drank van gefermenteerde rijst. Voornamelijk wijn trouwens, de bijnaam van het dorp snappen we dus ook niet zo goed (geen wiskey gezien). Er staat een vrouwtje ons op te wachten met shotglaasjes (het is 10 uur 's morgens), die we natuurlijk niet af kunnen slaan. We proeven twee verschillende drankjes, waarvan er een echt wel lekker is (15%) en een niet te zuipen (50%). We lopen even door het dorpje heen. Het is snikheet, de zon burnt. Hier zijn geen wegen, het is zand en steen. De hutjes hebben niet eens allemaal 4 muren, vaak is de voorkant gewoon open of er hangt een doek voor. Doeken maken ze hier ook veel. Het is duidelijk dat ze hier leven van de toeristen die hier even gedropt worden opweg naar de Pak Ou Caves. Er worden ook drankjes verkocht (percentage alcohol wil ik niet eens weten) met slangen/schorpioenen/andere gore beesten erin. Overal lopen kippen en honden, en natuurlijk is ook in dit flutdorpje een enorme gouden tempel.

Verder naar de grotten! Vlak voor we er zijn zie ik ze.. Olifanten!! Joehoeee!! Ik zeg (ben bang dat ik het eigenlijk schreeuwde) tegen Johan: "Kijk, olifanten!!" en wijs als een kind zo blij naar rechts. De hele boot draait in dezelfde seconde zijn hoofd naar rechts, hahaha. Het zijn helaas geen wilde, ze lopen rondjes in een park met mensen op hun rug. Dat is dan weer jammer. Maar het blijven prachtige beesten!! Aangekomen bij de grotten zien we niet de entree die we verwacht hadden. Er blijkt een upper en lower cave te zijn, wij hebben bij de eerste aangelegd. We lopen de schots en scheve trap op. Heet! Tijdens de beklimming prachtig uitzicht over de Mekong en eenmaal boven een prachtige grot. Grote poort, waar vroeger massief houten deuren in gezeten zouden hebben. Eerste stappen naar binnen en het lijkt niet zoveel. Door naar achter, daar wordt het zo donker dat je een zaklamp nodig hebt. Ik doe hem aan en wauwww! Hier zijn alle gouden glimmende Buddha beelden :) Prachtig en veel, verstopt in het donker. Ik schijn het licht ook even omhoog, waardoor ik iedereen die met mij meekijkt dwing om naar boven te kijken, en we zien prachtige stalagtieten en "gewoon" een prachtig rotsig plafond. Verder naar de lower cave. Die ingang herkennen we van de afbeeldingen, van buitenaf zie je de Buddha's staan. In de grot staan de beelden op onmogelijke plaatsen, hoe ze daar neergezet zijn is me een raadsel. Na een uurtje gaan we terug naar de boot en zetten we koers terug naar Luang Prabang. Een andere boot vaart met ons op, en dat is maar goed ook..

De andere boot komt op gegeven moment niet meer vooruit! Gassen, gassen en nog meer gassen, maar geen beweging. Mensen kijken wat paniekerig om zich heen, wat nu!? Onze kapitein vaart naar zijn vriend toe en samen voelen ze met hun voeten in de buurt van de schroef. Dan komt onze kap de boot weer op (hij hing er aan de voorkant overheen), loopt naar achter, en komt terug met een hamer uit de prehistorie. De andere kap heeft inmiddels al zijn kleding behalve zijn onderbroek uitgetrokken en springt zo tussen de twee boten de Mekong in! Hij heeft een nieuwe schroef gepakt en gaat die ff lekker monteren. MIDDEN OP DE MEKONG. Met behulp van de prehistorische hamer is het klusje binnen 5 minuten gepiept. Hij klimt de boot weer in, trekt zijn kleren weer aan, en gaat met een enorme smile gewoon weer achter het stuur zitten. We kunnen weer! Hahahaha je verzint dit niet, geweldig! Dit hele gebeuren heeft mogelijk toch wat voor lichte stress gezorgd, want even later wordt onze kap gewenkt door zijn vriend. Hij komt zeer dichtbij varen, en er wordt even een sigaret aangestoken. Vrienden voor het leven :)

Na deze heerlijke tour eten we snel een hapje in het dorpje. Het personeel moet een beetje grinniken als ze Johans lunch op tafel zetten. Het is namelijk nogal wat: croissant, chocolade broodje, muffin en wat drinken. Als ik met ze mee begin te lachen, lachen ze voluit! Blijkbaar zijn het hier geen grote eters. We gaan weer naar de touroffice en wachten een paar minuten op ons busje naar de waterval. Slik, het busje wat voorrijdt is duidelijk geen VIP busje.. En we zijn de laatste, dus moeten op de klote klapstoeltjes. Er is geen airco, we zitten met 14 klamme mensen op elkaar gepropt. Gezellig hoor! De weg begint oke, maar zodra we ff buiten het dorp zijn, komen de gaten. Gehobbel van jewelste. Prachtige uitzichten, bergen, rivieren, bruggetjes (die op instorten lijken te staan, maar dat zal wel meevallen aangezien vrachtwaggels er ook gewoon overheen rijden), rijstvelden, koeien, dorpjes. Na een klein uurtje zijn we er, bij de Tat Kuang Si waterval. We kijken eerst even bij de sunbears, die zijn ergens van gered en worden nu in het park verzorgd. Er lopen iets van 5 beren rond als wij er staan. Nouja, lopen. Ze staan apathisch op hun achterpoten voor zich uit te staren. Gered uit het circus? Het truucje zwaaien kennen ze in elk geval niet, of ze vinden mij niet leuk.

We lopen verder en komen bij de onderste poelen van de waterval uit. Het licht vol met Chinezen. Zucht. Maarrr, het water is prachtig!! Later zullen van van de bordjes leren dat het komt door het vele calcium carbonaat in het water, dat reflecteert licht. We lopen verder over een glibberig pad (gewoon jungle, niks aangelegd) en ploffen in een wat stiller badje. Eerst voelt het koud, dan voel je visjes aan je voeten knabbelen, dan duik je er maar heel snel in en is het heerlijk! Liggen we dan, in een turqouise waterval, jungle naast en boven ons, ongelooflijk mooi! We kijken verder en zien dat je tot aan de top van de waterval kunt hiken. Dat willen we wel! Easier said than done! Super steil en super glad, maar we gaan. We houden ons vast aan bomen en lianen en rotsen en halen de top (op slippers). Helaas niet het mooie uitzicht waar we op gehoopt hadden, maar we zijn bij de bron en die is ook errug mooi. We moeten wel weer naar beneden.. We proberen via de andere kant terug te gaan, maar keren al snel om. Niet te doen. Dan maar via de bekende weg. Ook die kant is niet makkelijk. Op gegeven moment trek ik mn slippers maar uit, ik glij er zo in heen en weer. Daar ga ik dan, op mn blote voeten door de jungle. Ik voel me net Mowgli van Jungle Book! En sinds we hier zijn heb ik het liedje "In the jungle the mighty jungleee, awimbawab awimbawab" in mn hoofd. Op handen en voeten redden we het tot beneden, waar we nog even snel een duik nemen (hebben we wel verdiend!) en terug gaan naar het busje. We veroveren betere plaatsen en racen terug naar beneden. We maken een fotostop op een punt waar we mooi zicht hebben op de in de ondergaande zon glimmende Mekong. De driver denkt de bus daar veilig stil te zetten door een ministeentje voor een van de achterwielen te plaatsen. Sukkel. Weer bij het hotel plonsen we lekker in het zwembad, even goed alle jungle eraf spoelen! Wat hebben we genoten van Laos zeg, heerlijk! Ik zal deze plek nooit vergeten en ik denk dat ik het ga missen :)

Volgende dag is een reisdag naar Cambodja. We gaan vliegen, anders zijn we dagen onderweg. Van Luang Prabang gaan we rechtstreeks naar Siem Reap. Met een tuktuk XL worden we naar het vliegveld gereden. Het vliegveld is mini, door de glazen muur kunnen we alles buiten op de landingsbaan volgen. De vlucht is prima, we moeten even boven Siem Reap blijven cirkelen omdat het te hard regent om te landen. Maar met amper vertraging zijn we er rond vieren. Het is hier op de luchthaven een stuk beter geregeld, wel weer heel veel formuliertjes in te vullen. Een Nederlands gezin is wat gestresst bezig. Het kind vraagt wat ze bedoelen met een bepaalde vraag, waarop de moeder zegt: daar vul je je adres in, dus Violenstraat 23, Arnhem. Hahaha! Alle inbrekers naar Arnhem! ;) Voor het visum gaan we in de rij, leveren ons paspoort in bij mannetje 1, paspoort maakt vervolgens een reis via 10 andere mannetjes, om uit te komen bij mannetje 12, die ons het paspoort (met visum en stempels erin!) weer uitreikt. We collecten onze bagage en lopen het vliegveld uit. Daar staat Mr. Pheara (van het hostel) op ons te wachten met zijn schattige Cambodjaanse tuktuk (is een scooter met een mini koetsje eraan vast gemaakt). Geweldig! Hij rijdt ons naar het hostel en vraagt of we morgen ook met hem naar de tempel willen. Dat lijkt ons wel wat, dus we spreken af om 4.30 (!!) zodat we de zonsopgang er kunnen zien. Onze kamer vinden we vreselijk, onbegrijpelijk dat dit hostel goede recensies had. Ach, even door de zure appel heen, het is maar een kort nachtje! ;) We eten bij Khmer Kitchen Restaurant, waar we via de keuken naar de andere kant van het pand worden gebracht (aan de voorkant is het vol). We eten er heerlijk! Na de maaltijd lopen we even door pubstreet, een en al eettentjes (beneden) en pubs (boven). Ziet er erg gezellig uit. Vanavond slaan we over, want morgen gaat de wekker erg vroeg!

Angkor dag! Het 8e wereldwonder! Om 4.30 rijden we met Mr. Pheara naar de tempels. Na een kwartiertje komen we bij de ticketboot, waar we in de rij moeten wachten tot exact 05.00. Dan gaan de balies open en werken de dames erachter als geoliede machines. Er wordt een foto van je gemaakt en je toegangskaart (met daarop de foto) wordt afgedrukt. Mr. Pheara rijdt ons over blubberige paden naar de toegangspoort. Wat wel bijzonder is, zijn de hardlopers die we zien. Vandaag is namelijk de 2e Angkor Wat Marathon (Johan meteen alweer enthousiast)! In alle vroegte en donker hobbelen een tiental lopers over het Angkor terrein. Knap hoor, het is nu al heet. Met de zaklamp schijnen we onze weg naar de bekendste tempel van het complex: Angkor Wat. Klaar voor de zonsopgang! We zoeken een mooi plekje uit aan het water en wachten. En wachten. En wachten. En dan is het licht. Shit!! Door de bewolking hebben we de zon niet mooi zien opkomen, maar is het gewoon licht geworden. Bummer! Nouja, dan maar de tempel in. Het aanzicht van de tempel is trouwens fantastisch, met of zonder zonsopgang erachter. Ongelooflijk wat een pracht en praal, wat een moeite ze vroeger wel niet deden. De torens steken er sierlijk bovenuit. Helemaal naar Jo zn smaak: symmetrisch. Reliefs op de muren, veel doorkijkjes, pilaren en trappen, onzettend hoog! Om de tempel heen allemaal groen, prachtig. We ontbijten wat, terwijl de tentjes onderling moordende concurrentie voeren. Ze sleuren je het liefst aan tafel. Ze hebben allemaal dezelfde menukaart, dus voor de toeristen maakt het geen flikker uit. Terug naar Mr. Pheara! Gelukkig keek hij ook naar ons uit, want hij was moeilijk te vinden tussen aaallll die tuktuks op de parkeerplaats!!

We gaan naar Banteay Kolei Temple (als ik mn eigen handschrift goed ontcijfer), waar we tijdens de junglewandeling daarheen door jonge kinderen worden aangesproken die ons van alles willen verkopen. Verderop zien we bordjes waarop staat dat je de kinderen niks moet geven (geen snoep, koek, geld), omdat ze dan aangemoedigd worden om te bedelen ipv naar school te gaan. Volgende stop is Ta Phrohm, de tempel bekend van Tomb Raider. Suuuper gaaf! De bomen zijn hier door/over/op het steen gegroeid en de wortels zijn enorm. De stenen zitten weer vol met prachtige reliefs. Aan de andere kant van de tempel staat Mr. Pheara ons op te wachten, ideaal geregeld zo. Via de Victory Gate (via deze gate is de vijand gevlucht, vandaar de naam) gaan we het dorpje Angkor Thom in, of, zoals Johan zegt, de "metropool", want vroeger leefden hier al 1 miljoen peeps!! Angkor Thom heeft naast de Victory Gate nog vier poorten: een uitgang voor de doden, een uitgang voor veroordeelde criminelen, een gewone ingang en een gewone uitgang. Goed georganiseerd dus. De poorten zijn prachtig. Grote hoofden van de koning Jayavarman VII boven de ingangen. Via Terrace of the Elephants, waar de koning voor vertier olifanten uit Laos, Thailand en Cambodja tegen elkaar liet vechten, gaan we naar het paleis en de tempel van Bayon. Een jonge vent (local) loopt een stukje met ons op en vertelt van alles over de geschiedenis. Verdacht, alarmbellen. We poeieren hem zo snel mogelijk af, en dan blijkt inderdaad dat hij op geld uit was. Even later komt er nog zo'n figuur op ons af: "Hello, how are you? Where are you from?" waarop Johan resoluut reageert: "we are not giving you any money", en de jongen vertrekt meteen zonder een woord te zeggen, op naar het volgende stelletje. Hahaha!

We zien op aanwijzen van een gids van iemand anders een dikke vette spin in zijn net zitten. De gids vertelt wat over de delicatessen hier, zoals verse spin, slang, waterkakkerlak (ieelll) en nog iets vies. Ondertussen wordt je de hele dag opgegeten door mieren, erg irritant. We komen bij het paleis en klimmen de supersteile trap op. Intensief, maar zeer de moeite waard! Wat een uitzicht, geweldig! De koning had geen verkeerd optrekje hier eeuwen geleden. Na het paleis gaan we naar de laatste tempel die wij gaan bezoeken (we zijn inmiddels al 7 uur bezig en enigzins vermoeid), Bayon. Deze tempel bestaat (o.a.) uit 54 pilaren, die staan voor de 54 steden/gebieden waarover Cambodja heersde. Ook bijzonder: dit is de laatste tempel die in eenheid is gebouwd. Samenwerking tussen hindoes en boedisten. Hierna kwam the bad and the ugly. De tempel is wederom prachtig. Heel goed bewaard (en gerestaureerd) gebleven! Het hoofd van koning Jayavarman VII kijkt je van alle kanten aan, gelukkig had hij een mooi hoofd :) Aan het eind staat Mr. Pheara op ons te wachten en vertelt nog wat over de geschiedenis. Als hij op toeristen aan het wachten is, leert hij in het Engels over de geschiedenis van Angkor. Daarna gaan we terug naar ons kuthostel. Onderweg zien we dikke luxe hotels, vanaf $30!! De koeien lopen er los naast :) We douchen in ons hostel (waar we zelf de douche vast moeten houden, wat shampoo in je haar smeren erg lastig maakt) en gaan daarna happie eten. We proberen een bus naar Bangkok te regelen voor morgen, maar die zit al vol. Dan maar de dag na morgen, dat kan gelukkig wel! We boeken voor de laatste nacht een ander hotel, lekker luxe! Na het eten nog ff een drankje, en dan snel naar bed. Kapot zijn we! 

Volgende ochtend verplaatsen we ons naar een belachelijk luxe hotel, waar we onze laatste dag en nacht in Cambodja gaan doorbrengen. We worden weer koud ontvangen: het vrouwtje ziet dat we het erg warm hebben en rent (!) weg om terug te komen met een heerlijk koud drankje. Johan heeft vaak de pech dat hij zelf zijn tas omhoog moet sjouwen, aangezien er bijna nergens een lift is. Mijn tas wordt altijd overgenomen, de luxe van vrouw zijn :) We komen onze kamer binnen en schieten in de lach. In Nederland zou dit onbetaalbaar zijn. De badkamer is in tempel stijl, je loopt een trappetje op en staat onder een regendouche, een trappetje aan de andere kant gaat naar de wastafel. Beide hangen boven een vijver, waar het hoofd van Jayavarman VII in staat en lelies in drijven. We dumpen onze spullen en gaan naar het rooftop zwembad. We chillen hier tot de lunch, verkassen even naar een restaurantje, en keren weer terug. Voor de avondmaaltijd laten we ons masseren, Khmer stijl (cadeautje van het hotel). Gestrekt op de massagetafel. Het vrouwtje begint met knijpen en drukken in mn benen en gaat zo mijn hele lichaam af. Ik word in alle hoeken gevouwen en dan port ze met haar knie in mijn spieren. Ze kan ook heerlijk slaan met haar handen! "The ancient healing art of Khmer bodywork will energize your body and relax your mind. This wonderful therapy stimulates your body's life force through rhythmic pressure points along the meridian lines; and combines gentle stretching to release muscle tension and improve movement." Nou, zo was het precies! We voelden ons daarna heerlijk!! We eten bij een authentiek Khmer tentje en nemen een kan Angkor bier, hmmm. We drinken iets bij Beer nog iets, waar live muziek is en dronken mensen heel grappig losgaan hierop. Vermakelijk! We duiken nog even de Temple Club in, deze tent bepaald de muziek voor de hele pubstreet, het is namelijk zo luid dat je het in andere pubs ook alleen maar hoort. Nou, hier is het feestje hoor! Wat een party! Prachtige club, laserbeams, goede muziek, goedkoop bier, feestende mensen. Top! Iemand staat te bouncen met zijn paraplu, het kan hier allemaal. 

Volgende ochtend hebben we om 9u de bus naar Bangkok. Prima bus. We rijden Siem Reap uit en komen langs zeiknatte rijstvelden, waarvan sommige worden geploegd door man en ossen, koeien, krakkemikkige hutjes, dikke villa's, en veel basisscholen! De kinderen spelen buiten in hun uniform. Rond half 12 zijn we bij de grensovergang. We moeten zelf met onze bagage oversteken, de bus wacht aan de andere kant. Het uitchecken gaat soepel en snel. We moeten onze vingerafdrukken afgeven, wat eigenlijk ook het enige is waar de mannetjes naar kijken. Als ik een lijk had meegesleept was het misschien niet eens opgevallen. We mogen door en lopen door een chaotische bende. Dit ben ik niet gewend van grensovergangen. Er is ook een casino. Er komt een volgeladen vrachtwagen aangereden met 2 mannen bovenop zijn dak, alles kan hier. Aan de Thaise kant vullen we alle benodigde briefjes voor de immigratie weer in en sluiten aan in de lange rij. Na zeker een half uur mag ik naar een balie. De meneer vraagt naar mijn verblijfplaatst in Thailand, waarop ik zeg dat nog niet te weten. Hij zegt dat ik dan maar gewoon even Bangkok in moet vullen, wat ik doe. Stempel, stempel, stempel, en verder mag ik. Bij Jo gaat het niet zo makkelijk. Hij staat bij een andere meneer en die begint tegen hem te schreeuwen! "I can't stamp you, you can't come in!!" Wattttt!?! Jo en ik kijken elkaar verschikt aan. De man wil Jo terug sturen, maar dat laten wij niet zomaar gebeuren. Johan vult net zoals ik Bangkok in op zijn papiertje en gaat bij "mijn" meneertje in de rij staan. In spanning wachten we af of deze meneer Jo wel door gaat laten, wat moeten we in Buddha's naam anders doen!? Ondertussen snauwt "Jo's meneer" zijn volgende slachtoffer af. "Mijn" mannetje laat Jo zonder gedoe door, GELUKKIG!! Wat een opluchting! Erg bijzonder weer dit... Maargoed, we zijn weer in Thailand!! :)

Rond 15.30 rijden we Bangkok in, mooi op tijd, denken we.. Haha! Voor we bij het busstation zijn zijn we 2 uur verder!! Bangkok is een drama met de auto!! Alles staat vast, overal zijn wegen, 4 baans, maar het is nog niet genoeg. Waarom mensen zich nog aan een auto wagen is ons een raadsel. De ambulance komt er amper doorheen, wat zal de voorrijtijd hier zijn?? Voor de ambu er is ben je al hartstikke dood.. Op het busstation sluiten we aan in de rij voor een metertaxi, die we delen met een Turks stel wat ook naar het treinstation moet. We komen rond 19.30 aan op het station, we hebben net de goede nachttrein naar het Zuiden gemist, shit!! Maar, er gaat nog een om 22.50. Geen slaapcabines, alleen stoelen. We doen het, dan hebben we het reizen tenminste achter de rug. We eten wat (Jo zielsgelukkig bij de KFC) en wachten in de stationshal. Hier zijn de voorbereidingen voor de verjaardag van de koningin (liefkozend ook wel "mom" genoemd) in volle gang, 12 augustus is de grote dag. Om het station heen liggen zwervers en stinkt het, geen fijne omgeving 's avonds. Onze trein is helaas erg teleurstellend. Heel erg vies, lijkt wel of er kolen in vervoerd zijn en we zien babykakkerlakken, gatverrrrdamme!! Howww, met een onprettig gevoel proberen we toch maar wat te slapen, maar nog geen half uur later komen we abrupt tot stilstand. Behoorlijke knal. Er wordt niks omgeroepen (credits voor NS) en als we het dan maar vragen zegt het meisje giechelend: "accident". Dat meeeeenn je niet :( Zonder verdere informatie wachten we tot de trein maar weer gaat rijden, wat die gelukkig wel doet!! De volgende ochtend komen we iets na 7u aan op het treinstation, terwijl we er om 6u hadden moeten zijn en de boot van 7u hadden willen hebben. K. U. T. Niks geen vervangende NS-bussen hoor, hier wacht je maar gewoon.

Dat doen we dus. Om 7.30 nemen we een bus naar de haven, waar we tot 13u moeten wachten voor er weer een boot gaat. We vinden een hemels plekje om even wat te rusten na deze shitreis. Het is een restaurantje aan de zee, de prachtige zee waar we zo naar gesmacht hebben! Wit strand, palmbomen, houten pier. Het restaurant is een houten hutje met een dak van palmbladeren, en een geweldige menukaart. We nemen vruchtendrankjes en pannenkoeken en genieten van het uitzicht. In de verte zien we de eilanden! We gaan straks naar Koh Tao, wat een paradijsje schijnt te zijn :) We lunchen ook nog maar wat in dit geweldige tentje, waarna we naar de boot lopen. Drukte! Het instappen is wat chaotisch, maar we veroveren een super plek boven op het dak! De zon brand, maar de frisse zeewind is heerlijk! Mensen draperen zich schaamteloos bijna-naakt op het dak, okeee... Om een uur of drie komen we aan op Koh Tao, waar de chaos meteen weer begint. Mannen schreeuwen hun taxi-aanbiedingen en houden zelfgemaakte bordjes waarop Taxi staat omhoog. Gelukkig zit ons guesthouse dichtbij de pier en kunnen we gewoon lopen. De taxichauffeurs wijzen je vriendelijk de weg, ook nadat je hun taxi hebt afgeslagen, dat verwacht je dan eigenlijk niet meer :) We douchen en slapen even wat bij na deze laaaaange reis! 's Avonds eten we bij een schattig tentje, waar we heeeel graag een biertje bij onze burrito willen. Maar neeeee, het is weer eens feest (ohja, bday van mom) dus geen alcohol. Shit, we hadden er zo'n zin in! En vannacht word ik 26! Dan willen we wel proosten! Maar vanavond zit er hier geen nachtleven in, dus we kopen een biertje in de supermarkt (dat mag gelukkig wel) en zitten op ons geweldige balkon met uitzicht over de bergen en de zee. We tellen af en proosten op mijn verjaardag onder een mooie sterrenhemel en gaan daarna lekker slapen, zijn we wel aan toe!

Mijn verjaardag is onze eerste stranddag, hoe toepasselijk! Zalig! :) We gaan vandaag heeeel weinig doen, beetje plonsen in de zalige zee en eten en drinken. We regelen een snorkeltour voor morgen, mijn bday cadeau. We lunchen op een terras met een dakje van palmblad, zodat we in de schaduw over de zee uitkijken. Prachtig! We zwemmen en relaxen nog wat, en dan is het alweer etenstijd hahaha! We eten bij een hippe tent met uitzicht over de haven. We zitten aan een kniehoog tafeltje, op een kussen op de grond en genieten van de omgeving. Palmbomen, rotsen, mooie hutjes, bootjes, de wolken die rood kleuren door de zonsondergang. We proosten met biertjes en hebben lekker eten. Super verjaardag!

Snorkeldag! We gaan naar het kantoortje van Diamond Tours, waar we naar de achtertuin gestuurd worden. Daar schrijven we ons in en krijgen we een snorkel. Op zn Thais vertrekken we minstens een half uur te laat. Om bij de boot te komen moeten we over een andere boot heen, die ligt tussen onze boot en de pier in. We cruisen weg en hebben amazing views over het eiland en de mooie zee. Muziekje aan, zonnetje erbij, hemels! Eerste stop is sharkbay, waar we helaas geen shark spotten! Wel erg veel kwalletjes, maar ook al heel erg mooi koraal! WOW! En dat terwijl dit volgens de gids niet eens de goede baai is voor koraal :) Volgende stop: Ao Leuk. Leuk joh! ;) Het water is hier dieper, dus je mag van de boot springen. Ik doe dat natuurlijk niet, maar Jo wel! Hij jumpt, gaat onder, en komt weer boven. Ik smijt zijn snorkel naar hem toe en ga via het trappetje het water in. Je kunt heeeel veel koraal zien, super gaaf! Rotsachtige hompen, met een mos-achtig laagje erovereen, het lijkt aaibaar. Blauw, groen, oranje, paars! Het is ongelooflijk. Het zwiert en swabbert en je kan door gaten heen kijken. Er zwemmen vissen in alle soorten en maten, dus ik zet mijn zoektocht naar Nemo voort. Dit koraal is veel mooier dan dat in Belize. De kleine dotjes zeemos op de rotsige dingen vind ik prachtig, ze zijn er in alle kleuren van de regenboog. We zien ook vleesetende (water)planten, hun blauwpaarse mond smakt open en dicht. Bij de volgende stop zien we hele scholen vissen, wel honderden bij elkaar!! We kunnen heel dichtbij komen, zwemmen er soms zelfs tussenin! Overal om ons heen vissen, ze komen recht op je af. Een knabbelt zelfs aan Jo zn teen. Ik spot zeeegels, hun lange zwarte stekels steken uit de rotsachtige bollen. Jo spot zwaardvisjes. We zwemmen langs de (rots)kust en blijven ons verbazen over de pracht en praal! Ook bij de volgende stop kijken we onze ogen uit. Ik zie de "annennemoon" waar Nemo in woont! Lichtoranje slierten wuiven heen en weer, vanuit een paars omhulsel. Er zwemmen visjes in die verdacht veel op Nemo lijken, maar ze missen 2 witte strepen. Zal wel familie zijn! Na deze stop krijgen we lunch op de boot, rijst met kip, lekker! En een banaan (het favo fruit van Beethoven volgens de gids, "banananaaaa") toe. Laatste stop is NangYuan eiland, wat op nog geen 500 meter van Koh Tao ligt. Twee bergen die verbonden zijn door een supersmal wit zandstrand. Helderblauwe zee, stunning! We snorkelen nog wat en ik zie weer het huis van Nemo, maar hij is wederom niet thuis :( Nouja, ik heb zijn neven/nichten gezien, daar moet ik dan maar genoegen mee nemen. Er zijn hier ook veel duikers actief, op de bodem krijgen ze uitleg. We zwemmen over ze heen en vangen hun luchtbellen, heel grappig om lucht "vast" te hebben onder water. Hierna zijn we allebei enigzins vermoeid en ondanks het veelvuldig smeren zijn we aan het verbranden: we rusten even in het enige restaurant op het eiland voor we terug gaan naar de boot. We stappen over meerdere boten heen om bij de onze te komen. Nog eens twee boten verder brult een tengere shemale "Follow the big lady!!" waarmee ze zichzelf bedoeld. Het is me een vertoning :) We snoepen nog wat watermeloen op de boot en klimmen via minstens 4 boten de pier weer op.

Opfrissen op onze kamer en daarna door naar Sairee beach voor het avondmaal. Uitzicht over de zee (al heb je eigenlijk niet zoveel keus, alles is aan zee hahaha!), palmbomen aan onze zijde. Op de terugweg zien we mensen spastisch op hun scooter zitten. De weggetjes zijn niet zo best en we hebben al meerdere verhalen gehoord over verhuurders die bakken bath verhalen op huurders ivm (zogenaamde) krasjes. Daar wordt hier grof aan verdiend, beetje flauw. Wij genieten ontspannen van ons bij het straattentje gescoorde pannenkoekjes (ik nuttela+kokos, Jo fruit+honing) op het balkon. Wat een heerlijke dag! Onvergetelijk mooie dingen gezien, wat een verjaardagscadeau :) Morgen verder naar Koh Samui!

Om 9u zijn we bij de chaotische terminal (ach, hokje) te wachten op de boot. Efficient zijn ze hier niet, laat dat maar aan de bootmannetjes in Bangkok over (de hully up, hully up types). Hier gaat het allemaal erg onhandig en sloom. Maar oke, we zitten en zijn rond 12 uur op Samui! We lopen naar ons resort, een kleine 3 km. Het is warm, maar goed te doen. We slaan miljoenen taxi aanbiedingen af en genieten na onze wandeling van een welverdiende lunch. Lekker pizza en een koud koud biertje, aaaahhh!! :) De hoek om en daar is ons resort. Prima kamer, maar vooral de lokatie is geweldig. AAN het strand. Het zwembad wat erbij zit is daardoor eigenlijk overbodig. We plonsen de zee in en het is genieten :) 's Avonds eten we lekker bij een restaurantje met een Franse eigenaar. Er zijn hier veel Fransen, Duitsers en Engelsen. We (vooral Jo) kijken ook nog ff Engels voetbal in een pub, waar een taxichauffeur lekker aan het poolen was.

Vanochtend rustig opgestaan en genoten van een zaaaalig ontbijtje. Even een uurtje op het terrras van het resort gezeten ivm een tropische bui. Het kletterde eruit, je zag de zee verkleuren. Daarna klaarde het helemaal op en hebben we een top stranddag gehad. Op de bedjes van het resort opdrogen, weer lekker de zee in, balletje overgooien en omhalen maken in het water. Lekker zeg, vakantie!! We zijn van plan om er morgen net zo'n dag van te maken. We zijn een beetje cultuursnuifmoe, misschien dat het weer komt, misschien dat we vanaf nu gewoon lekker gaan chillen in/aan zee. Nou, dat was me weer een heel verhaal. Getypt vanaf de pc met uitzicht op zee, waar Johan nu lekker in ligt te spartelen. We hebben nog maar iets meer dan een week voor ons, het gaat snel nu... Helaas ben ik het kabeltje van mijn camera vergeten en kan ik hier nergens mijn SD-kaart in de pc doen, dus vooralsnog zijn het alleen foto's van mn telefoon. Terug in NL zal ik er nog een paar van betere kwaliteit op zetten, want ik heb me toch een berg mooie foto's!! ;)

Bedankt weer voor het lezen!
Liefs Hanna (en vast ook de groetjes van Johan)