Hully up, hully up!

Sabaidee!

Het heeft even geduurd, maar ik heb de tijd gevonden om achter een computer te kruipen. Ik zit nu in een klein warm hokje in Luang Prabang, maar ik zal beginnen bij het begin..

Na een perfecte reis zijn we aangekomen op BKK, het gigantische vliegveld van Bangkok. We maken een enorme wandeling, gaan zonder problemen door de douane en door naar de airtrain. Dat is hier fantastisch geregeld! Het perron is dicht, er gaan pas schuifdeuren open als de airtrain er staat. Die deuren worden goed bewaakt door mannetjes in uniform. Als de trein er is, wordt deze eerst grondig gecheckt (op " verdachte pakketjes" ?) en vervolgens mag iedereen er in.
Onderweg naar het centrum van Bangkok krijgen we al een voorproefje van de grote verschillen die hier zijn. We zien dikke villa's en enorm luxe appartementencomplexen, maar we zien ook de glofplaten hutjes. Heel grote en hoge reclameborden (sommige zijn leeg). We stappen uit bij Phaya Thai en dan krijgen we de hitte pas om de oren. Het eerste stuk naar het hotel besluiten we te lopen, om een beetje om ons heen te kijken. Overal scooters, tuktuks, kraampjes, auto's, mensen: het is hier DRUK! Als we oververhit dreigen te raken hoppen we in een van de vele tuktuks en worden we naar ons hotel gescheurd. In het hotel worden we warm verwelkomd, of eigenlijk koud: we krijgen een heerlijk nat en koud doekje, waar we dankbaar gebruik van maken. We hebben een belachelijk luxe hotelkamer, incl. enorm bad, en een super zwembad boven op het dak van het hotel. Jaaaa, er moet wel even goed geacclimatiseerd worden!

Na wat bijkomen op de hotelkamer/in het zwembad verkennen we de omgeving een beetje. We komen natuurlijk langs Khao San Road, de zuipstraat van Bangkok. Aan beide kanten alleen maar barretjes en daarvoor kleding/eet-kraampjes. Er hangt wel een leuke sfeer, al zijn de verkoopers erg opdringerig. Gelukkig voor mij richten ze zich alleen tot Johan: Sirrr, you buy suit??? Suit Sirrr?? Oversteken is in Bangkok best lastig: het verkeer blijft maar doorgaan en er zijn weinig zebra's. Bovendien moet je als je een zebra hebt gevonden alsnog uitkijken voor je leven. Stoplichten zijn al net zo'n raadsel: als het rood is rijdt niemand, als het groen is iedereen... Maar het gaat erg gemoedelijk allemaal, hier geen agressie in het verkeer. 's Avonds genieten we van een groot biertje voor weinig en lekkere curry! Onze eerste indruk van Bangkok: groot, chaotisch, warm, gemoedelijk, intrigerend, druk, masaal en heeeel veel geuren op straat (van lekker tot goor).

Op dag twee hebben we goed gebruik gemaakt van een beruchte scam in Bangkok. We vielen met onze neus in de boter, want het is twee dagen feest: het begin van het Boeddistisch vasten (de Monniken moeten zich 3 maanden terugtrekken in hun klooster en bezinnen etc). Een tuktuk man zegt ons dat hij ons langs de speciale Buddha's wil rijden voor iets meer dan een euro. Verdacht, maar we stappen in, het is immers veel te ver om alles te lopen. We komen langs Big Buddha (erg big, 45 meter), Lucky Buddha (verstopt in een tempel) en tot slot de Black Buddha (die is ook gewoon goud). Bij de Black Buddha leert een meneer ons hoe we Buddha kunnen benaderen. Je doet je schoenen voor de tempel uit, binnen kniel je neer, vouw je je handen voor je borst, en buig je 3x als verzoek voor geluk voor gezondheid, familie, baan. Na dit bezoek wil de tuktuk driver nog even langs een markt. Wij zeggen dat we naar het hotel willen. Hij zegt dat hij gratis bezine kan ophalen bij de markt, vinden wij prima, maar we gaan er niks kopen. Is geen probleem zegt hij (hij is inmiddels beduidend minder vriendelijk, hahaha!). We kopen inderdaad niks bij de markt en de vrolijkheid en vriendelijkheid van de driver is ver te zoeken. Hij dropt ons netjes in de buurt van het hotel en sjeest verder. Hoewel het een beetje raar voelt, hebben we wel een heel gave toer door de stad gehad en mooie Buddha's gezien! :)

Omdat het feest is, mag er in het land geen alcohol verkocht worden (kutfeest). Dus bij het avond eten moeten we aan de frisdrank, helaas. Tijdens het eten zien we meerdere keren de politie op motor langskomen (twee agenten delen een motor, gezellig), zo streng wordt er dus gecontroleerd. Gelukkig hebben we in het hotel in de minibar bier opgeslagen die 's avonds we heeerlijk in ons bubbelbad oprdrinken!

Na ons ontbijt zijn we naar de pier gelopen, vandaag nemen we de public boot naar Wat Pho en Wat Arun. Voor 15 Bath (ong 40 cent) per persoon brengt de boot je naar de andere kant van de stad, super goede deal! Maar wat een hysterie! Hahaha, ongelooflijk! Er komt een boot aangescheurd, recht op de pier af. Hij beukt er tegenaan en in die tijd bindt een jongen snel het touw om de palen heen. Mensen worden de boot uitgeduwd, waarna wij erop mogen. Nouja, mogen, het is redelijk dwingend. HULLY UP HULLY UP, GET INSIIIIDE!! brullen de bootmensen naar ons. En dat wordt een keer of 10 herhaald. Het leuke is, dat niemand zich hierdoor laat haasten :) Zodra de laatste voet de pier heeft losgelaten, geeft de boot alweer gas en kan de touwjongen nog net optijd op de boot springen. Zo maken we een aantal pieren mee voor we bij onze stop zijn. Onze pier, nouja, pier is eigenlijk een te groot woord voor wat dit is, bestaat uit een paar palen uit het water, waar een plateautje op rust, wat alle kanten op schut en recht in een markt uitkomt. Drukte van jewelste! De eetkraampjes zijn prachtig om te zien, het fruit is in mooie vormen gesneden (zelfs papaya wordt aantrekkelijk zo) en we zien dingen liggen die ons onbekend zijn. De meeste eetkraampjes zijn zelf gemaakt, bijvoorbeeld ook een zijspan voor de motor. In de "vitrine" zit soms zelfs een lichtje gemonteerd, zodat we het goed kunnen zien. Het meeste eten ruikt lekker (de gedroogde vissenhuid wat minder), maar wordt vermengd met de geur van uitlaatgassen. Het staat hier blauw van de bezineluchten. Kuchend lopen we de markt af en dan..

GOUDDD, overal goud!! We zijn aangekomen bij Wat Pho. Een prachtig tempelcomplex, waar de grootste Buddha van de stad te vinden is (46m lang en 15m hoog). We lopen over het complex, waar 872 Buddha beelden zijn. Verder stonden er veel Samoerai beelden die vroeger zijn meegenomen uit China. Johan constateerde met genoegen: "Al deze stoere mannen hebben een baard". Ja, maar ze zijn nu ook allemaal dood. Na een uur of 2 rondlopen gaan we verder naar Wat Arun. Weer heerlijk hysterisch met de boot. Helaas staat Wat Arun in de steigers, dus kunnen we het niet zo mooi/goed zien. We sjokken er wat omheen en zien de bouwvakkers die de tempel restaureren, hier heb je daar blijkbaar geen opleiding voor nodig oid. We zien het gekke tafereel dat mensen een box met (huishoudelijke) inhoud kopen, hiermee naar een Monnik gaan, de Monnik die de doos aanraakt en hem daarna ook houdt. Een andere Monnik is heel enthousiast een Bingo aan het houden en zijn stem schalt (door de microfoon) over het hele plein heen. 

Genoeg van Bangkok! We gaan verder naar het noorden van Thailand: Chaing Mai! In alle vroegte (04:00) staan we op en nemen we een taxi naar het grote busstation Morchit. In de taxi zien we rare stickers die ze hier hebben: geen seks in de taxi, niet pijpen. Hmmm, okeee.. Blijkbaar is het sekstoerisme zo erg?! Bij het busstation willen we ons kaartje ophalen, maar dat blijkt heeeeeeeeeel ingewikkeld. Er zijn 5 (!!) vrouwtjes nodig om ons buskaartjes te bezorgen. Het wordt ons niet duidelijk wat er zo ingewikkeld was, maar na 30 minuten weten ze waar we heen moeten en mogen we gaan. Met slechts (Jo moet nog even wennen aan deze manier van reizen) 25 minuten vertraging vertrekt de bus. We rijden Bangkok uit (dat duurt LANG) en zien een groot park waar alle sporters zich bevinden. In het centrum sporten is ook veel te ongezond, de lucht is daar echt zo vies (ik snap de mondkapjes volledig nu en heb zelfs overwogen er zelf een aan te schaffen). We zien omgebouwde pick-ups die veel te veel mensen vervoeren en bloemkettingverkopers die eruit zien als overvallers door hun bivakmutsen. De roze gestipte slippers eronder maken het wat minder verdacht. Er is al veel activiteit om 6.30, er wordt al goed onderhandeld over schoenen en ander waar op de markt.

Na een uur of 3 rijden wordt de omgeving (nog) groener en minder bebouwd. Ook de bergen komen in zicht. Rijstvelden waar druk in wordt gewerkt. Tientallen eettentjes naast elkaar langs de weg, en dan weer niks. Open pick-ups vervoeren mensen in bivakmutsen die aan het bellen zijn (in NL zouden we de politie bellen). Om de zoveel tijd komt ergens een goud Buddha hoofd bovenuit. Wat hebben ze daar veel geld/energie/moeite in gestoken (waarom niet in hun huis, vraagt Johan zich af). Eind van de middag komen we aan in Chiang Mai. Ons hostel ligt aan de Ping rivier en we zitten al iets meer in de jungle, de gekko's schieten je om de voeten. Slik, dat is weer even wennen. Gelukkig is de douche zalig en het terras fantatisch. Biertje erbij, wat eten, de buren hebben live muziek, waar wij mooi van kunnen profiteren, perfect!

Volgende ochtend zijn we na het ontbijt (waar Jo wat mopperig was want hij moest lang wachten op zijn tuna sandwich en toen zat er ook nog ei in: godverdomme) op de fietsjes van het hostel de stad gaan verkennen. Even wennen, want het verkeer rijdt hier links! Ook hier veel omgebouwde pick-ups, maar serieuze business, want ze zijn hier het OV! Cool :) We rijden eerst een rondje om de stad heen, langs de vestings"muur", waar niks meer van over is. Het riviertje om de stad heen is een betere barriere. In een parkje wordt yoga gedaan en zijn mensen aan het sparren. Onderweg zien we tientallen Buddha's en tempels, overal. Het wordt bijna eentonig. Toch spreekt deze stad ons al veel meer aan dan Bangkok, iets relaxter! Alsnog stikt het van de scooters, die soms bij het stoplicht als een leger klaarstaan voor vertrek. We regelen een activiteit (ziplining) voor morgen waar ik kundig op afding. Na dit kleine succesje gaan we het bespaarde geld meteen uitgeven aan eten :D Op gegeven moment begint het te regenen, en het zet door dit keer. Het plenst eruit. De Thai people op de markt zijn heel behendig in het veilig stellen van hun waar, de plastic doeken komen te voorschijn en binnen no time is alles bedekt. Het wordt nu ook duidelijk waarom ze allemaal plastic schoenen/slippers dragen: de straten worden riviertjes. We nemen de regen voor lief (het wordt al minder) en cruisen terug naar het hostel. We zien hanen waarvan we denken dat ze worden gebruikt voor vechten, ze zien er zo groot en eng en agressief uit. We fietsen snel door! De keuken van het hostel is gesloten, maar ze hebben een deal met de buren. We bestellen daar ons eten en dan komen ze het (onder de paraplu) naar ons brengen, fantastisch!! Lekker eten op het terras, uitkijkend over de rivier.

Zipline dag! We worden opgepikt door een busje en karren in een uurtje de stad uit en de jungle in. Helaas zit ons busje vol met Chinezen, reizigers onder ons weten wel hoe dat is. SAAI. Chinezen doen alleen maar dingen met elkaar, zitten op hun telefoon, of slapen (en ze staan altijd in de weg). Ik zit naast de bestuurder en geniet van de ongelooflijk mooie weg. Wegen gaan op en neer, overal om je heen groen. De natuur is hier zo groot en sterk en wild, het is onbeschrijfelijk. Hutjes, rijstvelden, wolken, prachtig.
Aangekomen op ons startpunt krijgen we een ADHD gids toegewezen, 3 eigenlijk. Ze vertellen vrij weinig, ze duwen ons gewoon in onze pakjes en we gaan. Op het eerste platform dan toch nog wat uitleg: "Nobody goes to hospital, only heaven" hahaha waarna hij het platform als verkeerd voorbeeld afspringt en schreeuwt BYE DIEE!! Een van de Chinezen vindt het super eng, maar de gidsen gaan hier perfect mee om: ze wordt zonder waarschuwing zo het platform afgeduwd! HAHA!! "Oh my Buddha". De ziplines zijn fantastisch!! Tientallen en soms honderden meters lang dwars door de bomen en soms ook wolken heen. Af en toe moeten we stukjes lopen, door de groene, bruine, natte jungle. Ik hoor het geluid van een kikker en zipline er snel vandoor! We merken op dat het in NL nooit zou kunnen zoals hier. We staan met 10 mensen op een platform, het helmpje wat ik op heb is een lachertje en bij de touwbrug is het stukke touw met tape weer aan elkaar gedaan :') Het laatste platform was zeker 30 meter hoog, en we moesten naar beneden springen! Spannunnddd. De landing was naast een waterval, idyllisch. Aan het eind kregen we nog een lekkere maaltijd en gingen we weer terug met de bus. We, en voornamelijk ik, zaten trouwens volledig onder het zwarte smeer van de (te) goed geoliede katrollen. Maar goed dat we niet onze Gucci/Armani/Prada shirts aan hadden, want de shirts konden de prullenbak in. 

Tijdens het avondeten spotten we een raar stel. Een Westerse oude man, die er raar uitziet, met naast hem een jonge Thaise jongen.. We bedenken er de raarste verhalen bij, fout van ons :) We genieten van live muziek en lekker eten en bier. Daarna gaan we even kijken bij Zoe in Yellow, blijkbaar the place to be hier in Chiang Mai. Het is in elk geval de backpackers-spot, die hebben zich hier verzameld! De muziek is erg fout (YMCA) en het drinken ook (breezer en emmertjes) maar het is in de openlucht en het heeft wel wat. Op de terugweg naar het hostel zien we meer dan we willen zien: de kakkerlakken en ratten schieten over straat. Echt heel erg veel, gatverdamme!! Het is hier sowieso vies, de lucht is echt vreselijk. We denken dat we onze levensduur hier hebben verkort door te ademen ;)

Laatste volle dag in Chiang Mai gaan we met de scooter op pad! We huren een racemonster en karren de stad uit. Na nog geen 15 minuten worden we aan de kant gezet door een agent die vraagt naar mn licence. Natuurlijk heb ik die bij me en ik laat het hem zien. Neeeee, dit is niet goed, het moet internationaal zijn. Hij moet "helaas" een boete uitschrijven. Johan mengt zich in het gesprek over geldigheid in het buitenland en dan wordt het de man te ingewikkeld. Hij zucht en hij steunt wat en zegt dan dat we weg moeten gaan. Hahahaha OKEE DOEI! We scheuren verder (scooter haalt met gemak 70km/u) en worden gezandstraalt. Johan heeft ook nog last van mijn wapperende manen in zijn gezicht. Zodra we de grote weg verlaten en de weg naar Pai inrijden, wordt het rustiger en groener. Berg op berg af, her en der een houten hutje. De hutjes staan op palen, nou, dan weet je het wel: BEESTEN! Vieze enge en gevaarlijke beesten. Jungle it is. Overal lopen straathonden en er rijden veel mannen op de motor met een bomvol zijspan. We gaan naar de Mok Fa waterval en de weg daarheen gaat recht omhoog! De waterval is prachtig en we kijken ook nog even (niet te lang) in een batcave.

We cruisen verder en na een tijdje zien we het gebeuren en gelukkig anticipeert Johan fantastisch. Er komt een stomme Chinees veeeeeeeel te hard de bocht door gereden, recht op ons af. Johan remt, wijkt uit, inmiddels heeft de Chinees ons ook gespot en remt ook, waardoor er nog maar sprake is van een kleine botsing.. THANK BUDDHA!! De Chinees blijft maar zeggen "I'm so solly, so solly", maar daar hebben we niks aan. Gelukkig zijn wij allebei heel (Johan heeft wel een beuk gehad op zijn hand, maar die lijkt oke) en heeft de scooter ook geen schade. We mopperen op de Chinees en geven hem een lesje normaal en verantwoordelijk scooterrijden. Na dit voorval besluiten we wel dat we niet helemaal naar Pai gaan rijden. We zijn pas op de helft en als het gaat regenen en vroeg donker wordt, willen we liever niet midden in de bergen zitten met allemaal gevaarlijke Chinezen in de buurt. We nemen een andere weg terug, die nog veel mooier is dan de weg naar Pai! Uitzicht op de bergen in de wolken en heeeel veel rijstvelden (vind ik zo mooi). We zien ook van die Aziatische koeien, ze staan in een voetbalveld te grasmaaien. We genieten intens van onze scootertrip en komen heel voldaan weer in het hostel. We frissen ons even op en maken ons dan klaar voor een avond vol vermaak.. We gaan naar Muay Thai Boxing!

Het Thaphae Boxing stadion zit verstopt in een steeg. Echt een louche steeg. Er staat een shemale voor de deur kaartjes te verkopen. We gaan voor de VIP kaarten (15 euro pp). Het "stadion" is eigenlijk een overdekt plein, alles gelijkvloers en ingericht met een bij elkaar geraapt zooitje houten stoelen. De beste plekken (VIP) staan op een kleine verhoging, zodat je nog beter zicht hebt op de ring. Om 21:00 begint een man op een fluit te spelen, echt een bak herrie. Daarna komt het eerste gevecht. We moeten even slikken want.. het zijn kinderen!! Jongetjes van een jaar of 10. Gaan we niet olifant rijden want dat vinden we zielig, gaan we naar kindermishandeling kijken, hahahaha! Gelukkig wordt de wedstrijd niet beslist door een KO. Beide kereltjes zou ik niet graag tegenkomen in een steegje! Volgende gevecht zijn de jongens gelukkig wat ouder, onze leeftijd. Hier zien we er nog een van, een vrouwengevecht, een special fight en daarna de twee hoofdgevechten. De special fight was hilarisch, op en top Aziatisch vermaak. Vier mannen komen de ring in, worden geblinddoekt, en gaan in het wilde weg rammen. Ook de scheids krijgt klappen te verduren. Het is echt ontzettend grappig, slapstick! De main fight, waarin een Thai het opnam tegen een Duitser, had een anticlimax. Nog voor de eerste ronde was afgelopen moest de Thai opgeven ivm een voetblessure. De Duitser leek net zo beteuterd als wij. Maar wat een fantatsische ervaring was dit!! We hebben 3 knock-outs gezien. Vlak voor elk gevecht wapperden de geldbriefjes je om de oren (gokken) en na afloop kon je met de boxers op de foto. 

Volgende dag leveren we de scooter in, pakken onze spullen in het hostel, lunchen wat, en vertrekken naar het vliegveld van Chiang Mai. Next destination: Luang Prabang Laos! Johan is wat zenuwachtig, hij houdt niet van vliegen en al helemaal niet in een onbekend land met een onbekende airline. Gelukkig gaat de vlucht (van een uurtje maar) perfect! Het is een klein propeller-achtig vliegtuigje, maar het brengt ons zonder enige turbulentie naar het kleine vliegveld van Luang Prabang. Onderweg hebben we al mooi uitzicht gehad op de bruine Mekong rivier en haar groene oevers. Heel veel bergen hier, lijkt wel teletubie land! We lopen het vliegtuig uit, naar de aankomsthal. Tot aan de kassa is het niet duidelijk hoeveel het visum ons gaat kosten. Het blijkt $35 te zijn. WOW! Dat is veel. We hebben geen dollars, en ook in de andere valuta wordt het krap. We schrapen de kipjes (valuta van Laos) bij elkaar en betalen na wat gedoe met de douane man. Enigzins stressvol, maar we mogen het land in! Yessss :)

Met een "limousineservice" (gewoon een groot hyundai busje) worden we voor ons hotel afgeleverd. Het is echt maar 5 min rijden. Onderweg zien we weer veel scooters en hutjes en groen en bergen, ik vind het geweldig. Johan is erg onder de indruk van hoe de mensen hier leven, ik heb dit al eerder gezien in Midden-Amerika, dus de schok is minder groot (eigenlijk niet). In het hotel worden we super vriendelijk ontvangen, krijgen uitleg over hoe alles werkt, en de bescheiden jongen sluit af met "Nothing special", terwijl het echt een fuckin nice hotel is!! Het uitzicht van het hotel is geweldig, als we uit ons raam kijken zien we de tempel boven op de berg Phousi, en aan de achterkant een soort meertje met typische Laotische huisjes (crappy dus) en veel palmbomen. Na een heerlijke douche pakken we de fiets en rijden naar het oude centrum. Ik weet niet waarom, maar het gevoel bekruipt me meteen: ik ben verliefd op deze plaats. De natuur, de hutjes, de mensen, lichtjes overal, veeeel rustiger dan Chiang Mai laat staan Bangkok. En het eten is ook geweldig lekker. Kip met rijst en cashewnoten, 3 euro. En echt een van de lekkerste maaltijden sinds tijden!!! Beerlao erbij, intens geluk :)

Vanochtend zijn de de berg Phousi in het midden van Luang Prabang opgeklommen. Het is hier erg warm en minder bewolkt dan in Thailand, dus zweten geblazen. We doen weer eens een work out! De berg is volgeplompt met Buddha's en het uitzicht is echt onbeschrijfelijk mooi. Bomen, palmbomen, de bruine Mekong, bergen, wolken, de huisjes om de berg heen.. Liefde! Na deze beklimming gaan we wat eten en drinken bij een restaurantje aan het water. Echt een topplekje. We zien aan de overkant van het water ons eigen hotel en we zien de brug waar we overheen moeten fietsen. Terwijl we de kaart bekijken roept iemand van het personeel ineens SNAKE! OMB (Oh My Buddha), waar?! Gelukkig in het water onder ons, Johan zag hem nog, ik (gelukkig) niet. Na dit heerlijke chilmoment chillen we in het hotel nog wat verder aan het zwembad (zalig) en daarna besluit ik om naar een internetcafe te gaan. En hier zit ik dan :) Helaas kan ik hier geen foto's overzetten, want er staat iets van DANGER bij de USB-ingang.. Dat komt later wel dan.

Morgen gaan we naar de Pak Ou Caves aan de Mekong en daarna naar een geweldig park met waterval (en waar ook "sunbears" zijn).. Straks ergens weer lekker eten met een Beerlao.. Hmmmmm!!

Doeiii allemaal!
Veel liefs uit Laos :)
xxx Hanna