Everything is bigger in Texas!

Howdy cowboys&cowgirls!

De reunie met Abel was super leuk! We vonden elkaar snel op het vliegveld en stappen in de bus naar downtown Austin. Genoeg stof om bij te praten, dus we droppen onze spullen in het hostel en duiken de kroeg in. Burgers & beer, hmmm! 's Avonds houdt het hostel een pubcrawl en we besluiten mee te gaan. We ontmoeten Franzi, Maddy, Nash, Cam, Campbell, Jason, Amber, Daisy en Mike ("onze tourgide") en gaan een aantal kroegen af met live muziek. Sommige bandjes zijn beter dan de andere, maar de sfeer is overal super. Op de terugweg moet ik van Cam gefrituurde oreokoekjes proeven.. En dat is heeuwww lekker! We praten deze vette uitspatting goed door naar het hostel te lopen en geen taxi te nemen (we lopen 10 minuten hahaha).

Volgende ochtend skype ik met het thuisfront, het gaat heel erg slecht met Mik. Pap en mam gaan haar laten inslapen. Ik ben er kapot van en huil mn ogen uit mn kop. Alle hostelgangers zijn bezorgd en vragen wat er is. Als ik zeg dat mn hondje dood gaat zijn ze ontzettend lief en troosten ze me voor zover dat kan. Ookal ben ik van slag, we gaan maar wel wat doen. We gaan naar het Capitool van Austin, deze is groter dan die in DC. Natuurlijk, want.. "Everything is bigger in Texas!". Het is al een prachtig gebouw van de buitenkant en de binnenkant is misschien nog wel mooier. We kunnen verschillende kamers in en de hal is ook prachtig. Statig en ouderwets. Na het Capitool lopen we naar de campus van de University of Texas, die uitgestorven is ivm de vakantie. De Texas Longhorns hebben een megagroot (duh, Texas) football stadium, er passen 104.000 mensen in. 's Avonds eten we in een Mexicaans restaurant (heimwee) en zitten we in onze hostelbar onder genot van een drankje en live muziek plannen te maken voor de rest van onze trip. Onze hostelbar is trouwens te bereiken door een boekenkast, heel erg Anne Frank!

Omdat ik geen warme kleren bij me heb gaan we een dagje shoppen in een Amerikaanse shoppingmall. Ik zie in dat je als Amerikaan eigenlijk wel een auto nodig hebt, ook als je 16 bent, omdat je anders nergens komt. OV is beperkt en alles is gericht op auto's. Gelukkig gaat er wel een bus naar de mall en ook die is groot op zn Texaans. Mooi, we gaan los vandaag! We slagen inderdaad goed bij Hollister, American Eagle, Macy's, GAP, Aeropostale en noem maar op. Lunchen doen we in de foodcorner. Eind van de dag krijgen we het bericht dat Mik op oudejaarsdag ingeslapen zal worden. Ik heb nergens meer zin in en Abel toch ook niet echt. We willen wat eten halen en in het hostel eten, maar dat blijkt niet zo makkelijk. Austin is een redelijk hippe stad, dus niet overal vette snacks af te halen. Uiteindelijk scoren we een broodje bij een soort van Subway, lekker wel. Abel gaat nog even naar de uitgaansstraat met de mensen die we ontmoet hebben tijdens de pubcrawl, maar ik kan het niet opbrengen en chill wat in de commonarea. Als ik 's avonds naar bed ga weet ik dat als ik weer wakker word mn hondje er niet meer is.

Het was dus heel raar wakker worden. Maar pap en mam zeiden dat Mik heel rustig was ingeslapen en dat het goed was. Dus we probeerden wat van onze dag te maken. Met Jason (lieve, maar praatgrage Amerikaan) gaan we naar het Bullock State History Museum, over de geschiedenis van Texas. Het ging voornamelijk over de gevechten tussen de Spanjaarden en de natives. Het is een mooi (en natuurlijk groot) museum. Aap en ik zijn ook nog naar de LBJ Library gegaan. Nouja, ik heb alleen de museumshop bezocht ;) En daarna naar het hostel, we vergeten het bijna maar het is oudejaarsavond! In NL is het al 2014, wij hebben nog de hele avond te gaan. In het hostel chillen we met Maddy en Franzi en Alan. Ze hebben champagne gehaald en wij hebben chips. Rond 21u gaan we naar de vuurwerkshow aan het water. Op de brug komen we Jason (met champagne) tegen en "the problem". "The problem" is een hipster meisje uit het hostel wat haar mond maar niet kan houden en onzin praat. We waren erg blij dat we het hostel zonder haar hadden verlaten, en nu kwamen we haar tegen op de brug! Shit! Haha. We schudden haar echter makkelijk af. Het vuurwerk is om 22u, waardoor we het idee hebben dat het al middernacht en dus nieuwjaar is.. Raar. Vuurwerk is erg gaaf btw. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen, maar het is gewoon waar.. Everything is bigger in Texas!

Na het vuurwerk gaan we naar Rainy street. Dit is een oude suburb-straat (denk Desperate Housewives) omgetoverd tot een kroegenstraat. Elk huis is een kroeg en omdat het goed weer is kan je ook in de tuin. We kiezen een huis/kroeg uit en het is daar zo leuk, dat we tot sluit blijven. We komen Everett (kennen we ook van t hostel) en zijn vriend Bob tegen en we drinken champagne, lachen en dansen en proosten op het nieuwe jaar. Als het om 2u afgelopen is lopen we terug richting het hostel en worden we door wildvreemde mensen op straat geknuffeld die ons gelukkig nieuwjaar wensen. Bij een pizzatentje koopt iedereen een slice pizza, maar voor ik dat kan doen krijg ik een slice van Jim. Ik ken Jim niet, en vraag waarom ik pizza van hem krijg. Hij zegt dat hij dat ook niet weet, hij had hem over. Haha nou primaaa :D Terug naar het hostel en lekker naar bed! De volgende dag horen we dat Bob onderweg naar huis is gevallen en aan een ambulancebroeder om een pleister vroeg, terwijl deze man met een veel ernstiger geval bezig was. Hahaha!

1 januari doen we.. Niks. We slapen uit en nemen afscheid van Maddy. Nou, niet echt, want morgen zien we haar weer in San Antonio. Omdat een mens toch moet eten slepen we ons halverwege de dag naar een restaurant waar we op het terras in het zonnetje een verlaat brakfast nuttigen. Het is wel erg lekker om nieuwjaar in een tshirtje in de zon te beginnen hoor! Ik ben heel blij dat de jaarwisseling zo leuk was, ik was even bang dat het niks zou worden ivm mn lieve oude Mik. Na het eten doen we niks tot we weer honger krijgen. Aap haalt een broodje en ik wil graag een salade, maar alles is gesloten! We gaan naar de hostelbar en ik vraag of ze wat eten hebben. Eigenlijk niet, want ze zijn het menu aan het veranderen. Als ik heel zielig zeg dat ik dan wel geroosterde amandelen eet voor diner krijg ik het personeelseten van de barman. En dat is lekker!! Eendeborst met glasnoodles en aziatische dressing, hmmm. Het was open mic dus we hebben nog entertainment ook, heerlijk chille avond.

Op 2 januari krijgen we van Franzi een lift naar San An, ideaal! Daar staat onze auto namelijk klaar. Onderweg krijg ik nog meer zin in onze roadtrip; de highways zijn geweldig. Enorm, en al heel snel omgeven door niks. Nouja, af en toe een food exit. Dan is er een plein met minstens 4 ketens waar je je vol kan (vr)eten. Om de 500m staat er een Amerikaanse vlag, soms ook een van Texas. Er rijden hele huizen voorbij (echt houten huizen op trucks) en de pick-ups hebben 4 achterwielen. Naast trucks en pick-ups rijden er SUV's, dat zijn ongeveer de enige auto's die je ziet. Franzi dropt ons bij de plek waar we onze auto kunnen oppikken en we spreken af voor diner 's avonds, met Maddy. We kiezen onze auto, een glimmend blauwe hyundai accent (met een geweldig nummerbord!) en rijden naar ons hotel. We kunnen al vroeg inchecken en daarna gaan we downtown San An verkennen. Heel schattig met een riverwalk en de kerstversiering hangt er nog. Het doet een beetje aan de Utrechtse grachten denken, maar dan toeristisch uitgebuit. We lopen heerlijk in het zonnetje en lunchen met een dikke vette burger en een kleine (hahaha "kleine") frisdrank terwijl we footbal kijken op de enorme flatscreen in het restaurant. We bezoeken "The Alamo", de plek waar de Amerikanen afgeslacht zijn door de Spanjaarden, maar deze plek eren ze toch. Want, ze hebben gevochten voor vrijheid! Zo Amerikaans! Haha. Er is niet veel meer over van het orginele gebouw, maar toch leuk om het even gezien te hebben.

Maddy komt ons 's avonds ophalen (met de auto ofcourse) voor diner. We halen ook Franzi op en eten bij een TexMex restaurant. Het restaurant is enorm (verrassing) net als de porties. Abel eet alles op en is erg trots. De dames doen het hem inderdaad niet na. Als Maddy ons terug brengt naar het hotel rijden er twee auto's voor ons met het raampje omlaag. Ze neemt gas terug en zegt " Oh nee, ze hebben ruzie. Ik heb geen zin om in een vuurgevecht te komen". WTF?! Ja, dat gebeurd hier dus. Helemaal in Texas, waar ze erg van wapens en schieten zijn. Ze laat de auto's een stuk vooruit rijden en dropt ons veilig in het hotel. Dit keer nemen we wel echt afscheid, maar Maddy zegt dat we altijd welkom zijn in Orange County, California. Daar houden we haar aan! ;)

Op 3 januari begint onze roadtrip dan echt! We gaan naar Carlsbad, New Mexico. Geweldige rit! We zijn in totaal iets van 7 uur onderweg, maar het was geen moment saai of vermoeiend. Al snel laten we de stad achter ons en komen we in een verlaten gebied. Tomtom zegt op gegeven moment "485 km rechtdoor". We zien weilanden, bergen, olievelden!! En we ruiken de olie ook! Soort brandend rubber, vermengt met koeienstront. We zien paarden en koeien (black angussen?). We luisteren naar een country radio station om het roadtripgevoel helemaal af te maken. Voor we naar het motel rijden gaan we nog even langs de Walmart om boodschappen te doen. Ons motel is er eentje uit de films, super Amerikaans. Morgen gaan we naar de Carlsbad Caverns, een grote grot, en daarna door naar Santa Fe.

De grot is geweldig!! Veel groter dan gedacht. Via kronkelende paadjes dalen we 230 meter af. We komen langs de mooiste formaties en stalagmieten en stalagtieten. De grot is donker, maar sommige dingen zijn mooi verlicht. Sommige stukken doen denken aan de Droomvlucht van de Efteling, maar dan dus echt en nog mooier. Omhoog kunnen we met een lift. De liftschacht is met dynamiet geblazen, van boven en onder naar elkaar toe. Het scheelde maar een inch toen ze bij elkaar kwamen (zegt de man..). De rit naar Santa Fe gaat ook makkelijk. We rijden weer zo goed als alleen, met country muziek en zien af en toe een truck passeren en dit keer ook super lange goederentreinen. In Santa Fe is het KOUD. Het vriest! Maar in vergelijking met de rest van de VS hebben wij het nog "warm".

Volgende ochtend lopen we naar het centrum van Santa Fe (KOUD!) om even wat te sightseeen. We zien onder andere de (geclaimde) oudste kerk van de USA, uit 1598. Het is een klein, oud ding, wat bovendien gesloten is. Shit. Onderweg valt mijn telefoon uit mijn tas. Hij is overleden :( Dus mocht je me op/na 5 januari geprobeerd te hebben gecontact: sorry, ik weet van niks. Na onze koude wandeling nemen we de auto naar Los Alamos, daar gaan we het Bradbury Science museum bezoeken. In Los Alamos zijn de atoombommen gemaakt (little boy en fat man) die op Hiroshima en Nagasaki zijn gegooid in de tweede wereld oorlog. Het stadje heeft de bijnaam "The town that never was", omdat hier in het grootste geheim aan de atoombommen gewerkt werkt. Niemand, behalve werknemers, wisten van het bestaan af. Onder andere Einstein heeft een bijdrage geleverd aan de ontwikkeling van de bommen, dat wist ik niet. In het museum kan je zien hoe dat is gegaan, er is beeldmateriaal van testen en ook van de daadwerkelijke bombdroppings. Heel intrigerend en heftig om te zien wat voor enorme inpact zo'n bom heeft.

Volgende bestemming is Durango, Colorado. We rijden via Taos omdat dat een "scenic route" schijnt te zijn. En dat is wel waar. We rijden weer honderden kilometers rechtdoor, maar constant over heuvels heen. Het uitzicht wat je dan hebt is prachtig. De grond wordt roder en we zien sneeuw!! OMG! Ben ik blij dat ik warme kleren heb gekocht, in mn bikini was het een beeetje fris geweest.We rijden over de Rio Grande, het wordt saai maar ook weer een prachtig uitzicht! Heel erg diepe kloof, rivier beneden, rode grond, blauwe lucht, beeldschoon. In de bergen zien we enorme kastelen, we denken dat mensen hier hun vakantiehuis hebben. Het is een skigebied. Zonder dat we het wisten rijden we ook een heel stuk door een national forest, heel erg mooi. Durango is een lief stadje, lekker ouderwets gezellig. We eten 's avonds in een pub en gaan in de public library even op internet ons nieuwe motel boeken (want mijn telefoon is dood en die van Abel is hersendood, die leeft nog wel maar kan eigenlijk niks). Daarna leidt Frans (Abel heeft de stem van de tomtom aangepast naar Frans Bauer) ons naar ons motel en slapen we heerlijk in onze enorme bedden.

Vandaag hebben we National Park Mesa Verde bezocht. Natuurlijk ook weer met de auto, zoals je alles hier met de auto moet doen. We rijden een prachtige route en stoppen bij veel uitkijkpunten. Enorme valeien en bergen en kloven. Bovendien zien we de huizen die Indianen vroeger in de stenen gebouwd hebben. Erg mooi. We zijn nog op zoek naar een black bear, maar helaas zien we hem niet. Wel grote herten! En stinkdieren, dood op de weg.. Frans leidt ons naar het 4 staten monument (Colorado, New Mexico, Utah en Arizona), waar we in 4 staten tegelijk zijn en allebei in andere staten, etc. We vermaken ons prima :) Final Destination: Gouldings Lodge in Monument Valley! Morgen gaan we het park bezoeken maar we krijgen nu al vast een voorproefje. De rostformaties zijn zo bijzonder. Heel groot en rood en in de gekste vormen. Als de zon er op schijnt is het helemaal prachtig. Onze lodge is belachelijk luxe, we snappen niet dat we dit kunnen veroorloen. We hebben een prive terras met uitzicht op Monument Valley, er staan echt 4 of 5 prachtige rosten voor onze neus. Ik ga zo even uitzoeken hoe laat de zon morgen opkomt en dan kunnen we dat vanuit onze enorme bedden bekijken. Morgen dus Monument Valley en eind van de dag door naar Flagstaff. Dat is onze laatste bestemming, vanuit daar gaan we de Grand Canyon en de rest van Arizona verkennen.

Have a good night/nice day y'all!
Liefs Hanna

PS, internet is hier te traag om foto's the uploaden, ik doe mn best om ze zo snel mogelijk online te zetten!