Staying Alive

Hola chica's y chico's!

We zijn toe aan het 6e land van Midden-Amerika: Guatemala! El Salvador laten we achter ons. Bij de grensovergang (uitchecken El Salvador) doen ze erg ingewikkeld, want ze vinden onze reis verdacht.. El Salvador uit (uitstapje Copan in Honduras), Guatemala in en uit (op de terugweg naar El Salvador) , El Salvador in en nu weer uit.. Maar aangezien we niks verkeerds doen laten ze ons met een diepe zucht toch vertrekken, grasias! ;)

We steken een prachtige brug over en een tuktuk (bestuurder van 8 jaar ofzo) brengt ons naar de Guatemala incheck. Daar kijken ze ons amper aan en stempelen ze ons vrolijk in, hier zijn ze niet zo moeilijk! Een man die ziet dat wij onze rugzak opgooien houdt de vertrekkende bus tegen, zodat we nog mee kunnen. Heel lief van hem. We werpen onze rugtassen de bus in, wij erachter aan, en we gaan. Volgens de lonely planet en alle andere reizigers begeven we ons nu op gevaarlijk gebied. Ciudad Guatemala (en de bussen van en naar) is leeeeeevensgevaarlijk. Maarja, we moeten wel, anders komen we nooit in Antigua. In de bus wordt er nog harder dan in de andere landen muziek gedraaid en we stuiteren weer heen en weer, maar de sfeer is prima. We voelen ons niet onveilig en genieten werderom van een prachtige omgeving. En dan kiest de chauffeur een hilarisch liedje uit, we komen niet meer bij van het lachen. Staying Alive van de Bee Gees knalt door de boxen. Hoe toepasselijk is dat?! Het gaat vast goedkomen!

We rijden door Ciudad Guatemala, de grootste (en crimineelste) stad van Midden-Amerika. Er staan gigantische winkels, Amerikaanse stijl. Ook zien we villa's met boten op de oprit. Het verschil tussen rijk en arm is hier enorm. We rijden later namelijk langs een sloppenwijk.. En we kunnen ons voorstellen dat je daar neergeknalt kan worden. Dat ziet er niet heel gezellig uit. Maar het grootste gedeelte moet je levend kunnen blijven. Het is trouwens wel heel erg vies overal. Ze vinden het normaal om al het afval op de grond te gooien, of uit het raam van de bus. Iedereen doet het, van kinderen van 2 tot oudjes van 95. We stappen over in een rode bus, die blijkbaar ook leeeeeeeeeeeevensgevaarlijk is, maar ons overkomt niks (engeltje op onze schouder?). We vinden de bus naar Antigua en hobbelen verder.

Antigua is een geweldige stad. Kleurrijk, mooie gebouwen, goede sfeer. We waren van plan om iets van 2 nachtjes te blijven, uiteindelijk zijn we er in totaal wel 5 geweest denk ik. Het hostel was super en er waren leuke mensen. Omdat we door het nemen van de chickenbussen ipv een shuttle bus van El Salvador naar Ciudad Guatemala heel wat euro's hadden bespaard, gaan we die lekker uitgeven aan... ETEN :) We willen sushi, maar alle 3 de sushi plaatsen waren die avond gesloten, shit! Geen probleem, leuke eetplekjes zat in Antigua. We eten heerlijk decadent 3 gangen en drinken wijn. De volgende dag sjokken we wat door de stad heen en doen we aan sightseeing (shoppen). De mannen hier in Midden-Amerika hebben een rare gewoonte. Als ze het warm hebben koelen ze af door hun t-shirt aan de voorkant op te trekken tot hun borst. Daar houden ze hem vast en trommelen ze lekker op hun (vette) buik. We hebben ook een amublance (in actie) gezien, er was een tuktuk aangereden ofzo. De ambulance was ienieminie (de ambulancebroeders leken er ingepropt) en stuiterde over de kinderkopjes heen. Daar lig je niet graag in.. Maar hij reed in elk geval wel snel :)

Door al het sightseeën (inderdaad, shoppen) hebben we onze onderhandelskills goed ontwikkeld. En ze doen hier graag mee. Zetten ze in op Q100 (€10) zeg je neeeeeeeeeeeee nooit meer dan Q30!! En zo ga je wat door en betaal je uiteindelijk iets van Q50. Hartstikke leuk! Onze tassen puilen al uit van de souvenirs, we zijn on fire. Geld rolt heel makkelijk in Antigua, daar hoeven we helemaal geen moeite voor te doen. Ook bij de shuttlebus van Antigua naar Semuc Champey onderhandelen we naar een goede prijs. We maken een uitstapje naar Lake Atitlan, daar gaan we gewoon met de chickenbus heen, besparen we weer (en besparen = eten). Voor ons vertrek ontbijten we op een dakterras in Antigua. Het is in Nederland 5 december en noodweer. Wij branden weg in de zon ;) Tijdens de rit naar Panajachel zijn er wegwerkzaamheden. Ze lijken hier net zo hard te werken als de Nederlandse wegwerkers (niet). Een man zit op zijn knieen de weg te PLAMUREN.. Dat kan natuurlijk ook. Langs de weg zien we groepjes kinderen staan, ze zwaaien naar de bussen. Na lang overleg waarom ze dat zouden doen, trekken we de conclusie dat als de bus voor ze stop, de bus overvallen zal worden door mannen die klaarliggen in de bosjes. Gelukkig stopt onze bus niet :) 

Lake Atitlan is een prachtig meer met 4 vulkanen er omheen. We lopen een rondje door het stadje en we komen een begrafenisstoet tegen. We wachten netjes aan de kant en aanschouwen het gebeuren. Iedereen ziet er fleurig uit. De kist ligt achterin de pick-up en het einde hangt er een beetje uit. Dit wordt door 2 mannen ondersteund. Heel langzaam lopen ze naar de begraafplaats. De begraafplaatsen hier zijn ook super kleurrijk. Ze bouwen hele huizen (echt, sommige zijn groter dan huizen van levende mensen) en verven ze neonroze, knalgroen, kanariegeel. Sommige tombes (daar lijkt het op) zijn iets minder mooi bekleed met badkamertegels. 's Avonds eten we heerlijke authentiek in een te schattig restaurant. De man (nouja, zijn vrouw waarschijnlijk) heeft zelf de lekkerste nacho's ever gemaakt en ook onze hoofdgerechten zijn heel smakelijk. Ze hebben een zoontje met heel veel praatjes, hij lijkt super slim. Na het eten lopen we terug naar ons hostel en zien we de maan. En die ¨hangt verkeerd¨. We zien een smiley! Heel grappig :) In de bus terug naar Antigua zien we de afstammelingen van de Maya's, in kleurige kleedjes. De mannen dragen rokjes over hun broek (wat is er mis met de broek?!) en de vrouwen hebben allemaal dezelfde lappentas (hoe houden ze die uit elkaar?!). Af en toe moet je je adem inhouden, want dan rijdt de bus langs een brandende berg afval. Mensen flikkeren hun afval (soms) op een berg, en als de berg te groot wordt gaat de fik erin. Zo vies, zo slecht! Op random plaatsen langs de weg staan ook borden met Grasias por Jesus, of, Dios es Amor, dat soort dingen.. Ze zijn hier erg gelovig.

We verlaten Antigua voor goed als we de shuttle naar Semuc Champey nemen. We wachten in de wachtkamer/broodwinkel op de bus terwijl de man een heftige vorm van schoonmaakwoede heeft en maar blijft dweilen. We stappen in de shuttle en vertrekken. We ontmoeten leuke mensen (Brits stel, Belgisch stel en 2 Duitse zussen). De Duitsers is verteld dat het 3 uur zou duren, in werkelijkheid hebben we 8 uur in de bus gezeten! Hahaha, arme Duitsers altijd ;) Even tussendoor: ze hebben hier trouwens enige auto-alarmen (waar niemand van opkijkt), het gaat ongeveer zo: woew woew woew woew, tuuuuuuuhh tuuuuuuhh, pieuww pieuww pieuww pieuww! En we gaan weer verder met het verhaal. De bergen zijn hier allemaal verschillend; kleur is anders, begroeiing is anders. Ziet er bijna teletubie-aaibaar uit, heel erg mooi. We zien ook weer de krottigere huisjes, gemaakt van een paar tegen elkaar gespijkerde planken. Verkeersborden zijn er wel, maar niemand neemt ze serieus. Stopbord: doorrijden, verboden in te halen-bord: lekker inhalen, doorgetrokken streep: hoppaaaa naar de andere kant, waarschuwingsbord (zona de accidente): extra gas geven!

Aangekomen bij ons hostel (aan een turqoise rivier) nemen we de loft; met een laddertje moeten we onze kamer inklimmen. We hebben geen deur maar een gordijn. Super schattig. We eten 's avonds bij het hostel wat een kampgevoel oproept; we zitten aan lange tafels in een grote groep en mogen opscheppen bij het buffet. Ook schommelen we nog wat aan de bar (want gewoon zitten op een barkruk is ons te min). Heel gezellig. Nog voor het eten hebben we de duivel (een piñata) verbrand, want het was Dia de quemar el Diablo (dag van het verbranden van de duivel). Wordt door heel Guatemala gevierd.

Volgende dag gaan we met onze nieuwe vrienden uit de shuttle naar het park (Semuc Champey), zelf, dus niet met de (te dure) tour van het hostel nemen. In het dorpje regelen we een pick-up en we hobbelen de 11 km naar het park. Deden jullie vroeger ook met je vader, op zijn schoot, het spelletje ¨hobbel in de weg, hobbel in de weg, GAT IN DE WEG!!¨ ? Zo ging het ongeveer. Onderweg kwamen we nog de auto van de dure hosteltour tegen, die we natuurlijk keihard voorbij knalde. Hoe oud je ook bent, dat blijft leuk :D Het jongetje van de pick-up heeft ons onderweg allemaal leuke dingen laten zien (nationale boom, cacaobomen, kardamombomen (hij heeft ons ook laten proeven!) en wilde ook wel onze gids zijn in het park. Eerst een hike naar boven, naar het prachtige uitzicht! Je kijkt uit over dik begroeide rotsen met in het midden prachtige turqoise baden en watervalletjes. De rivier gaat onder de baden door, heel bijzonder. De hike was best pittig (en we dachten nog wel dat dit een relax dag ging worden!) en het was klam weer, dus voordat we in het water lagen waren we al doorweekt. Het water van de baden was zalig!! Heel helder en de perfecte temperatuur. We waren blij dat we een gids hadden, want zonder hem hadden we niet alles kunnen doen. Hij wist precies waar je langs kon en hoe je dat moest doen. Ik ben geen held met in het water springen enzo, maar heb het toch gedaan!! Vond mezelf heel erg stoer. Dus we springen van bad naar bad, soms kan je glijdend naar beneden. De gids zet je dan in de goede positie en geeft je een flinke duw. Er was een groepje mensen zonder gids die het ook deden, maar zij hebben zich (niet ernstig, maar toch) bezeerd. De jongen heeft ook een grot laten zien, maar ik durfde daar niet in. Je kon alleen met je lippen boven water en dat vond ik iets te heftig. Maar het was wel heel erg mooi zei de rest :) Tot slot dobberen we we nog wat (eindelijk ontspanning! ;P) en worden we aangevallen door kleine piranha's (doctor fish-visjes). Onze tour zit erop en we gaan weer terug naar het hostel. Dit keer staan we in de pick-up en wapperen onze haren in de wind (in de mond van de persoon achter ja, hahahaha). We eten weer in het hostel en daarna kaarten we met een groepje. Het is heel gezellig en we proberen onbekende shotjes. De Guatemalan Kiss (rum met aardbei en cranberry) en Nutellawodka (wodka met nutella :P). Allebei niet verkeerd. Ondanks de fysieke inspanningen van vandaag (we hebben het zo zwaar hier) klimmen we soepeltjes onze loft in en slapen we heerlijk.

Van Semuc naar Flores, dat wordt weer een lange dag in de bus. Maar dat vinden we niet erg. We zitten lekker ruim in de shuttle en de mooie omgeving schiet weer voorbij. Tijdens een plaspauze bij het huis van de baas van de chauffeur zien we het huis van een familie die de American Dream waargemaakt hebben. Het huis is gigantisch en over de top versierd met Kerstdingen. Van de kerstboom volgepropt met lichtjes tot grote rendieren van hout en het uitgestalde kerstservies. De wcbril is bekleed met het hoofd van Santa. Als er getankt moet worden krijgt de bus meteen even een wasbeurt. Nouja, op zijn Guatemalaans dan. Er staan 10 jongens (echt waar, zonder overdrijven, 10!!!) met emmers om de bus heen en ze gooien zo hard als ze kunnen (high pressure) hun emmer leeg. Helaas checkten ze niet eerst of alle ramen dicht waren, dus de binnenkant van de bus is ook ¨schoon¨. We rijden verder en komen langs een schooltje, het heeft geen ramen (gewoon gaten) maar de tafeltjes en stoeltjes zouden niet misstaan in een Nederlands klaslokaal. Iets verderop wordt een kerk gebouwd (je kan nooit genoeg kerken hebben). Omdat die nog niet af is staat de tijdelijke kerk, een wiebelig schuurtje, er naast.

Eindelijk komen we aan in Sayaxcha, daar moeten we met een pontje de rivier over. We sluiten aan in de rij maar vinden het wel erg lang duren, er zit geen beweging in. Onze chauffeur is al uitgestapt en als wij locals naar de aanlegplaats zien rennen gaan we ook kijken. Er staan 3 politie pick-ups, omringd door een schreeuwende menigte. Na een tijdje komen we erachter dat de politie een man heeft gearresteerd die 3 kinderen verkracht zou hebben waarvan er eentje (9jaar) overleden is. De politie wil de man naar de overkant brengen, maar de menigte staat dat niet toe. Op gegeven moment zien we de polities wegrijden en de menigte bewegen. Ze hebben de man. Er wordt gezegd dat de politie afgekocht is en dat de menigte de man levend wil gaan verbranden. De menigte begint de man te schoppen en te slaan, ze gaan helemaal los. (Als je niet wilt weten wat er verder allemaal precies gebeurd, want het is onaangenaam, ga dan naar de volgende alinea.) Wij gaan heel snel terug naar onze bus, want dit willen we helemaal niet zien. Bij de bus staan we elkaar allemaal aan te kijken, ongeloof. Dan komt de menigte onze kant op. We zien locals hun winkel inrennen en de rolluiken sluiten. Wij gaan snel in de bus zitten en doen de ramen en deuren dicht. De man, helemaal rood van het bloed en een zwaar gehavend gezicht, loopt (nouja, loopt..) voorop. Een man achter hem heeft een touw en trekt deze om de nek van de man heen. Hij zet de man tegen de vrachtwagen voor onze auto en even denken we dat hij hem daar, recht voor onze neus, op gaat hangen. Gelukkig is dat niet het geval en lopen ze verder, de hoek om. De menigte filmt alles met hun mobieltjes, ze lijken het mooi te vinden. Als ze uit zicht zijn zien we een vrouw voor haar winkel overgeven. Onze chauffeur geeft nog even uitleg (het meeste weten we al) en zegt, heel rustig, alsof dit de normaalste zaak van de wereld is, dat de man dood zal gaan. Hij wordt gelyncht. Het pontje gaat weer heen en weer, dus we vertrekken. Er hangt een heel vreemde sfeer in de bus, we zijn allemaal van slag door wat we gezien hebben. Als we op de pont staan zien we dat er een soort M.E. wordt opgetrommeld, maar we vragen ons af of die op tijd gaan zijn om het leven van de man te redden..

We komen aan in Flores als het al donker is. Het hostel waar we wilden slapen wordt het niet, want zij hebben een erg vreemde kamer. Het is eigenlijk meer een balkon, boven de bar. Het heeft geen 4 muren, het is open.. Gelukkig vinden we een ander leuk plekje, waar we een balkon hebben (waar we niet hoeven te slapen want we hebben ook een slaapkamer) met uitzicht op het meer. We gaan een hapje eten bij een Maya restaurantje en praten over onze bizarre reis. Wat we nog wel het ergste vinden, is dat de politie die man gewoon opgegeven heeft. Dat zou in Nederland toch nooit kunnen. We hebben op google nog wat info gezocht, en lynchen komt nog regelmatig voor in Guatemala. Misschien dat onze chauffeur daarom niet onder de indruk leek. In het hotel nemen we een douche (heeeeeeeerlijk, je wordt zo dankbaar van een warme douche) en slapen, gelukkig, allebei goed.

Vanochtend hebben we genoten van een lekker ontbijtje terwijl we keken naar een eekhoorn in een palmboom. Hij was bezig met het losknagen van een cocosnoot. en het is hem gelukt! Ineens valt er een cocosnoot naar beneden! We hebben een rondje over het eiland gelopen, wat helemaal kerstig is. Een prachtige grote kerstboom op het plein en ook alle huisjes zijn leuk versierd. Morgen gaan we naar Tikal, een van de grootste Maya opgravingen. Dat is onze laatste activiteit in het gevaarlijke Guatemala, daarna gaan we naar Belize! Staying alive!! :)

Liefs uit Flores,
xxxxxxx Hanna